सत्याचा श्वास भाग - १
पावसाळ्याच्या ढगांनी सारा शहरभाग अंधारला होता. रात्री दहा वाजता सीआयडी विभागाला एक तातडीचा फोन आला, शहराच्या काठावरच्या जुन्या प्रशासकीय इमारतीत एक अधिकारी संशयास्पद परिस्थितीत मृत अवस्थेत सापडला होता.
टीम तात्काळ निघाली. टीममध्ये प्रमुख अधिकारी अभिजीत, त्याची सहकारी मीरा, तपासात हुषार गणेश आणि सर्वात महत्त्वाची, फॉरेन्सिक तज्ज्ञ डॉ. सई होती. सई शांत, अत्यंत निरीक्षक आणि लहानातल्या लहान पुराव्याला बोलत करण्याची हातोटी असलेली मुलगी.
इमारतीतल्या दुसऱ्या मजल्यावर एक जुनी बैठक खोली होती. मध्यभागी टेबलाच्या बाजूला अधिकारी पडलेला होता. खोलीत हलकी धुळीची थर होती, जणू तिथे फार कमी लोक ये-जा करत.
अभिजीत पुढे आला, “हा साधा मृत्यू नाही. इथे काहीतरी गडबड आहे.”
सईने हातमोजे घातले आणि शांतपणे निरीक्षण सुरू केले. ती फार कमी बोलायची, पण तिचे डोळे सगळं सांगत असत.
टेबलावर तुटलेली पाण्याची बाटली, कागदांची विस्कटलेली गादी, आणि खिडकीजवळ हलक्या चिखलाचे ठसे. पण त्या ठशात काहीतरी वेगळं होतं, एक विशिष्ट वळण जणू कोणाचा विशेष बूट.
“हे ठसे नेहमीच्या आकाराचे नाहीत,” सई पुटपुटली.
ती आपल्या किटमधून खास पावडर काढून ठशाची छाप घेत होती.
ती आपल्या किटमधून खास पावडर काढून ठशाची छाप घेत होती.
मीराने विचारलं, “कुणी बाहेरून आलं असेल?”
सई म्हणाली, “ते शक्य आहे, पण ठसा पूर्ण नाही. जो हा खोलीत आला होता, तो खूप घाईत होता. पण त्याने मागे एक महत्त्वाचा धागा सोडला आहे.”
सई म्हणाली, “ते शक्य आहे, पण ठसा पूर्ण नाही. जो हा खोलीत आला होता, तो खूप घाईत होता. पण त्याने मागे एक महत्त्वाचा धागा सोडला आहे.”
दरम्यान, गणेशनं मृत अधिकाऱ्याचा फोन तपासायला सुरुवात केली. फोनमध्ये शेवटची नोंद होती, एक निनावी संदेश, “फाइल माझ्याजवळ आहे, मला भेट उद्या रात्री.”
अभिजीत म्हणाला, “कुठली फाइल? आणि कोण भेटणार होतं?”
खोलीतून बाहेर पडताना सई एका तुटलेल्या खिडकीकडे थांबली. खिडकीची कडी उघडलेली होती, जबरदस्तीने.
काचेवर एक अतिशय लहानसा, जवळपास न दिसणारा सूताचा तुकडा अडकला होता.
काचेवर एक अतिशय लहानसा, जवळपास न दिसणारा सूताचा तुकडा अडकला होता.
“हा बघा,” ती म्हणाली. “हा साधा सूत नाही… कदाचित कुणाच्या खास अंगरख्याचा भाग आहे.”
टीमला आता दोन धागे मिळाले, अतिशय वेगळा बूटाचा ठसा आणि खास सूताचा तुकडा
त्या रात्री सीआयडी मुख्यालयात सर्वांनी मिळून पुरावे तपासले. सईने सूत मायक्रोस्कोपखाली तपासलं.
“हा सूत उच्च दर्जाच्या बनावटीचा आहे… सामान्य कपड्यांचा नाही. कदाचित खास ऑर्डरचा अंगरखा किंवा कोट.”
अभिजीत म्हणाला, “म्हणजे गुन्हेगार साधा व्यक्ती नाही. कुणीतरी प्रभावशाली किंवा पैशाने श्रीमंत.”
मीरा विचारात पडली. “आणि तो निनावी संदेश… ‘फाइल माझ्याजवळ आहे.’ कदाचित अधिकारी एखादं भ्रष्ट प्रकरण उघड करणार होते.”
सई बोलली, “मला ठशाचा आकार तपासायचा आहे. कदाचित शहरात असा बूट फार कमी लोक वापरत असतील.”
तपास वाढत गेला तसतशी प्रकरणाची गुंतागुंत वाढत गेली. पण काही तासांनी सईनं जे सांगितलं ते सगळ्यांना थक्क करून गेलं, “हा बूटाचा ठसा एका विशेष पथकाच्या सदस्यांचा असतो…आणि आपल्याकडे अशा बूटांचा पुरवठा फक्त सरकारी गुप्त विभागाला आहे.”
गणेश स्तब्ध झाला, “म्हणजे… स्वतःच्या विभागातील कुणीतरी?”
अभिजीतच्या चेहऱ्यावर ताण दिसत होता.
“खूप मोठं प्रकरण आहे… पण आपण थांबणार नाही.”
“खूप मोठं प्रकरण आहे… पण आपण थांबणार नाही.”
सईने शांतपणे खिडकीबाहेर बघितलं. पावसाचे थेंब पडत होते, आणि तिला मनातून जाणवत होतं, या केसचे उत्तर अजून खूप आत दडलंय…आणि कोणीतरी ते लपवण्यासाठी काहीही करेल.
या क्षणी टीमला एकच ठाऊक होतं, खरा खेळ आता सुरू झाला होता.
क्रमशः
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा