सावल्यांच्या कुशीत. भाग - ३५

"तुझा विश्वास नसला तरी हे खरं आहे नीरव. तुझं लग्न झाल्यावर एक दिवस मी खूप मोठं धाडस करून इथे तुझ्याशी बोलायला आली होती. त्यावेळी मी वेदिकाला विचारलं की तू कुठे आहेस ते, त्यानंतर ती जेव्हा तुला आत बोलवायला गेली त्याचवेळी तुझे बाबा तिथे आले आणि त्यांनी मला तिथून हाकलून दिले आणि आताही तू मला भेटू नये म्हणून त्यांनी मला मागच्या खोलीत डांबून ठेवलं होतं. जर तू वेळेवर आला नसता तर माझ्या अन्वी प्रमाणे त्यांनी माझा सुद्धा जीव घेतला असता. तसंही मी मरायला घाबरत नाही, आणि जगू तरी कोणासाठी... पण मला तुझ्यापर्यंत खरं काय आहे ते पोहचवायचं होतं आणि तुझ्या मनात अन्वीबद्दल असलेला राग दूर करायचा होता. एवढं एकच उद्दिष्ट ठेऊन मी जगत आली आहे. आता खरं काय आहे ते तुला समजलं आहे, आता मी मेले तरी काही हरकत नाही." सुगंधा.