ध्रुवी आणि तिच्या ग्रुपचा हसत खेळत प्रवास सुरु झाला.
“यार, विक्रम कार थोडी सावकाश घे न सगळ्यांना माहित आहे तु कारसाठी किती पॅशनेट आहेस मग एवढी हिरोगिरी कशाला? “ मध्येच संयुक्ता म्हणाली.
“बर बाई तु म्हणशील तस, आणि हो मी हिरोच आहे बर का हिरोला हिरोगिरी करण्याची गरज नसते. “ कार चालवता चालवता विक्रम बोलला
आणि लगेच स्पीड कमी केली.
काही वेळा नंतर…
“यार… काय बोर करताय रे तुम्ही चला अंताक्षरी खेळूत चालेल का?” ध्रुवी म्हणाली.
आणि लगेच सगळे हसू लागले.
“ध्रुवी आपण कितीदा ट्रिप केली आहे बाळा, प्रत्येक वेळा तुला एकच खेळ सुचतो का? त्यापेक्षा विक्रम छान गाणी लाव यार.” हसत हसत अथर्व म्हणाला
लगेच ध्रुवीने नाक मुरडल आणि परत सगळे हसू लागले असाच त्यांचा प्रवास गप्पा मस्ती हसी मजाक मध्ये सुरु राहिला.
आणि जवळ जवळ चार तासा नंतर…
त्यांची कार ध्रुवशील घाटी जवळ पोहोचली. तोच सगळे कार मधून खाली उतरले कारण पुढचा प्रवास आता फक्त पायीच होता त्यांना आता ती घाटी ते रहस्यमय जंगल पायीच पार करायचं होत.
पण नेमक अस त्या जंगलाच काय रहस्य होत?
विक्रमने आपली कार पार्किंगला लावली आणि सगळ्यांनी आपापलं सामान डिक्कीतून बाहेर काढल व ते सगळे जवळच असलेल्या एका धाब्यावर पोहोचले.
लगेच सगळ्यांनी आपापले जेवणाचे डबे बाहेर काढले विक्रमला ही ड्राइव्ह करून जाम भूक लागली होती. त्याने एकदा धाब्याच्या मालकाची परवानगी घेतली आणि जेवणावर ताव मारायला सुरवात केली.
“दादा, खूप भूक लागली आहे बर का आम्ही सगळ्यांनी इथे जेवलं तर चालेल ना? काही अडचण तर होणार नाही ना तुम्हाला.” विक्रमने परवानगी घेत विचारलं.
“अहो, अजिबात नाही निश्चिन्त पणे जेवा इथे अजून काही लागलं तर सांगा इथे सगळ मिळत. बाकी तुम्ही कुठले म्हणायचे.?” धाबेवाल्याने खुश होऊन विचारल.
“आम्ही मुंबई हुन आलो आहोत दादा, इथली ध्रुवशील घाटी आणि जंगलाच सौंदर्य अनुभवायला निघालो आहोत. रात्री परत निघणार.” विक्रम ने सांगितलं
“काय? तुम्ही ध्रुवशील घाटीच्या जंगलात जाणार आहात? तुम्हाला माहित नाही का त्या जंगलात जाण्यात धोका आहे ते मला अस वाटत तुम्ही जाण्यापूर्वी एकदा विचार करावा.” आश्चर्याने धाब्याचा मालक बोलतो.
आणि लगेच त्याच बोलण ऐकून सगळेच हसू लागतात.
“दादा पण अस काय आहे त्या जंगलात आणि आम्हाला तिथे कसला धोका आहे?” हसत हसतच संयुक्ता ने विचारलं.
“हसू नका ताई साहेब ही गोष्ट हसण्यावारी घेण्यासारखी नाहीये कारण जे मी तुम्हाला सांगणार आहे ते कुणी ना कुणी अनुभवलय म्हणून मी सांगत आहे.” धाब्याचा मालक सांगतो.
“पण नेमक काय आहे तिथे ते तर सांगा आधी.” ध्रुवी विचारते.
“ध्रुवशील घाटीच जंगल हे साधं जंगल नाहीये. अस म्हणतात कैक वर्षांपूर्वी याच जंगलात एका इच्छा धारी नागिणीने आपला नागमणी आणि आपल्या देहाचा त्याग केला होता आणि मरता मरता तिने संपूर्ण जंगलाला व त्या माणीला शाप दिला होता की, “ज्याला कुणाला मणी सापडेल तो तिथेच भस्म सात होईल आणि त्या बरोबरच हे संपूर्ण जंगल देखील भस्मसात होईल.” म्हणून मला अस वाटतंय तुम्ही जाऊ नये.” सगळ्यांना समजावत धाब्याचा मालक म्हणाला.
तोच विक्रम हसू लागला आणि त्याला पाहून बाकीचे देखील हसू लागले.
“अहो दादा अस काही नसतं तुम्ही उगीच काळजी करत आहात आम्ही शहरी मूल यावर अजिबात विश्वास ठेवत नाही तुम्ही काळजी करू नका आम्हाला काही होणार नाही. तुम्ही फक्त आम्हाला छान कडक चहा द्या बस.” विक्रमने समजावत सांगितलं.
विक्रम च बोलण ऐकून मात्र धाब्याचा मालक काहीच बोलला नाही आणि तो लगेच चहा बनवू लागला.
काही वेळा नंतर…
वेटर त्यांच्यासाठी चहा घेऊन आला आणि सगळे चहा पीऊ लागले.
काही क्षणा नंतर…
त्यांनी आपला चहा घेतला व जंगलाकडे रवाना झाले.
क्रमशः…
काय त्या जंगलाला एका इच्छाधारी नागीणीचा शाप आहे? आता पुढे काय होणार जंगलाच ते रहस्य एक सत्य आहे की अफवा कसा शोध लावेल ध्रुवी आणि तिचे फ्रेंड्स बघुत पुढील भागात.