शिक्षणाची पणती भाग २

पण प्रज्ञाने हार मानली नाही. तिच्या मनातील विश्वास अविचल होता. ती निराश न होता आपलं काम करत राहिली, प्रत्येक घरावर पुन्हा पुन्हा जाऊन लोकांना समजावत राहिली. तिच्या सततच्या प्रयत्नांमुळे हळूहळू काही महिला तिच्याशी जोडल्या गेल्या. गावातील काही तरुण स्त्रिया, ज्यांना शिक्षणाचं महत्त्व पटलं होतं, त्या प्रज्ञाच्या साथीला आल्या. त्यात माधवी, एक हुशार आणि कार्यक्षम गृहिणी, होती, जी घराच्या जबाबदाऱ्या सांभाळून समाजासाठी काहीतरी करण्याची इच्छा बाळगत होती. दुसरी होती सुमन, एक मेहनती शेतकरी महिला, जिच्या चेहऱ्यावर कष्ट आणि धैर्याची झलक दिसायची. या दोघी प्रज्ञाच्या खांद्याला खांदा लावून उभ्या राहिल्या. त्यांच्यात शिक्षणाबद्दल तळमळ होती आणि काहीतरी चांगलं घडवण्याची जिद्द होती. त्यांनी एकत्रितपणे एक योजना तयार केली. त्यांनी ठरवलं की जुन्या शाळेची इमारत दुरुस्त करून तिला पुन्हा वापरण्यायोग्य बनवायचं, कारण नवीन इमारत बांधायला खूप वेळ आणि पैसा लागला असता.