ती अशी का पळून गेली म्हणून तिची आई सुमित्रा तिच्या खोलीसमोर येऊन उभी राहत,
सुमित्रा " बाळा दार उघड तू अशी का पळून आलीस. काय झाल ? "
ती मुलगी " काही नाही आई थोडी अडचण होती म्हणून धावत आले."
सुमित्रा " ठीक आहे.फ्रेश होऊन ये मी जेवण वाढून ठेवते."
ती मुलगी " हो , आले पाच मिनिटमध्ये फ्रेश होऊन."
थोड्या वेळाने ती फ्रेश होऊन येते. आणि जेऊन ती खाली बागेमध्ये आपल्या मैत्रिणींना भेटायला जाते.
ती बागेमध्ये येते तर तिच्या मैत्रिणी तिच्यावर ओरडायला सुरुवात करतात.
सिया " अग किती वेळ. आम्ही केव्हापासून तुझी वाट बघत बसलो आहोत."
रूनाली " हो ना हिला तर आमची काळजीच नाही."
प्रिया " काय करत होतीस इतका वेळ ?"
रुनाली " काही झालं आहे का ? तुझ्या चेहऱ्यावरून दिसत आहे."
सिया " निहारिका अग बोल काही तरी."
निहारिका " मला बोलू तरी द्या आधी. किती ओरडत आहात. जरा दया तरी करा माझ्यावर."
सिया " हे तुम्ही दोघी शांत रहा बोलू द्या तिला. बोल तू निहू. "
निहारिका " तूच ग माझी सखी. "
प्रिया थोडी रागात " आता तू बोलतेस की नाही. "
निहारिका रूनालीकडे छोटस तोंड करून " बघ ही."
रूनाली " हे प्रिया बोलतेय ना ती बोलू दे की."
प्रिया " हो."
सिया " बोल."
रूनाली " तुम्ही गप्प बसा आधी का त्रास देताय तिला."
सिया " सॉरी. सॉरी. बोल निहू."
निहारिका " आज खूनबद्दल समजल का तुम्हाला , त्याने परत तस केलं. तो अस का करतोय. मला काहीतरी करून हे थांबवावं लागेल नाहीतर किती जणांचा बळी जाईल. "
रूनाली " हो , कॉलेजवरून आल्यावर आईने सांगितलं होतं याबद्दल. त्या डाग मध्येच काहीतरी आहे. डाग आणि मृत्यू यात काही तरी ताळमेळ आहे. "
प्रिया " त्या डागचा शोध घ्यावा लागेल."
सिया " त्या डागमध्ये असं काहीतरी आहे. ज्यामुळे माणसाचा दहा मिनिटांत मृत्यू होतो."
प्रिया " तुला कस माहिती ?"
सिया " मला पप्पा बोलत होते. त्यांना पोलिस काका कडून समजल. "
निहारिका " हो, त्याच आणि त्या डागाच काही तरी करावं लागेल यार. "
रूनाली " रिलॅक्स निहु. काहीतरी पुरावा भेटेल आपल्याला. "
सिया " मला तर त्याचा खूप राग येतोय.समोर येऊ दे त्याला अशी हद्दल घडवेन ना आयुष्यभर लक्षात राहील त्याचा."
प्रिया " हो ना येऊ दे त्याला समोर असा धडा शिकवेन ना परत असले काम करताना हजार वेळा विचार करेल तो."
निहारिका हसतच "अस वाटतंय तुम्हा दोंघीचा राग बघूनच तो पळून जाईल."
रूनाली " हो बरोबर."
सिया " निहू तो मुलगा कोण आहे ग कॉलेजमध्ये तू त्याच्याशी बोलत होतीस."
निहारिका " अरे हो , विसरलेच मी सांगायचं. थँक्यू हा सिया. "
सिया " अग थँक्यू काय त्यात."
निहारिका " तो आपली हेल्प करणार बोलत होता. त्याच नाव अर्णव आहे. तो उत्तम शास्त्रज्ञ आणि हुशार आहे. सो मी त्याला विनंती केली तेव्हा जाऊन त्याने होकार दिला मदत करायला."
रूनाली " हो त्याची गरज आहे. आता लवकरात लवकर त्या डागाचा उलगडा समोर येईल."
निहारिका " तो आज रात्री भेटणार आहे बारा किंवा साडे बाराला. तर मला त्याला बारा वाजता भेटाव लागेल."
सिया " येवढ्या रात्री. तो वेडा झालाय का ? इतक्या रात्री कोणी बोलवलं होत. "
निहारिका " अग यातल कोणाला माहिती नाही पडायला पाहिजे. अस त्याच म्हणणं आहे. नाहीतर तर मोठी गडबड होईल. मग आपल्याला पुरावा नाही भेटणार. आणि त्या खुनीला समजल तर तो खुणी पण सावधान होईल. मग त्याला पकडता पण येणार नाही. "
प्रिया " हो तुझ बरोबर आहे. "
सिया " चला मग आपण भेटू बारा वाजता."
निहारिका "आपण म्हणजे?"
सिया " अर्णव ने बोलावलं आहे ना बारा वाजता मग जायला नको का ?"
निहारिका " तुम्ही पण येणार आहात का?"
सिया " हो."
निहारिका " तुम्ही कशाला मी एकटी भेटेन त्याला."
रूनाली " तू एकटी कशाला आम्ही पण येणार आहोत."
निहारिका " मी भेटेन एकटी इथेच तर भेटायचं आहे."
सिया " इथे कुठे?"
निहारिका " इथे म्हणजे बिल्डिंगच्या मागच्या बाजूला."
प्रिया " तुला काही झाल तर , नको आम्ही पण येतो."
निहारिका "मला काही होत नाही. मी संरक्षणसाठी मसाला किंवा काही टोकदार वस्तू घेईल ठीक आहे."
रूनाली " नक्की ना."
निहारिका " हो ग."
रूनाली " ठीक आहे मग जा पण काही जास्त झाल तर आम्हाला फोन करशील लगेच ठीक आहे."
निहारिका " हो , काही झाल तर मी फोन करेन."
सिया " अग पण रूनाली."
रूनाली "काळजी नको करू सिया. ती बोलली ना काही झाल तर फोन करेल."
सिया " ठीक आहे मग."
प्रिया " ते बघ मुलं आले."
प्रियाच्या बोलण्यावर तिघी समोर बघतात तर विश्वा ,साहिल, प्रफुल्ल आणि आतिश आपल्या दिशेने येताना दिसत होते.
यांची ओळख एक महिना अगोदरच कॉलेज मध्ये झाली होती. आणि हे मुलं ग्रीन वूड बिल्डिंगच्या बाजूच्या नावीन्य बिल्डिंगमध्ये राहत होते.पण निहारिका आणि विश्वा एकमेकांना ओळखत नव्हते. कारण ते कधी समोर आलेच नव्हते. निहारिका व्यस्त असायची तेव्हा विश्वा मोकळा असायचा आणि जेव्हा विश्वा व्यस्त असायचा तेव्हा निहारिका मोकळी असायची. त्यामुळे दोघं अजूनही अनोळखीच होते. विश्वा निहारिकाच्या मैत्रिणींना ओळखत होता.
मुलं त्यांच्याकडे येताच साहिल " हाय मुलींनो. "
सगळ्या मुली " हाय."
साहिल " सो मग कोणती चर्चा सुरू आहे."
सिया " काही नाही असच."
प्रिया " विश्वा आणि निहारिकाची ओळख तरी करून द्या. "
सिया " अरे हा तुम्ही दोघ गायब प्रत्येकवेळी असता. एक जण असतो तर एक जण नसतो अस होत तुमचं. आता भेटलात तर ओळख करून देते. विश्वा हिला भेट ( निहारिकाच्या खांद्यावर हात ठेवत.) ही आमची खूपच जवळची मैत्रीण निहू उर्फ निहारिका आणि निहु हा विश्वा. "
निहारिका विश्वाच्या पुढे हात करत " हॅलो."
विश्वा हात न मिळवता निर्विकार पणे " हॅलो."
विश्वा आपल्या मित्रांसोबत येत होता तेव्हा त्याला निहारिका दिसली आणि एका क्षणात त्याच्या चेहऱ्यावर खूप राग दिसून आला. पण समोर सगळे होते, म्हणून तो गप्प बसला होता नाहीतर तिचं काही खरं नव्हतं.
क्रमशः
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा