Login

शोध सत्याचा भाग - ५

कोण असेल तो खूनी? ती आणू शकेल का खूनीचा खरा चेहरा सगळ्यांसमोर? जाणून घेण्यासाठी वाचत राहा शोध सत्याचा..

विश्वा निहारिकाविरुध्द पुरावा शोधण्याचा आणि लवकरच तिच खरे रूप सगळ्यांसमोर आणण्याचा निर्णय घेतो.

निहरिका सगळ्यांना बाय बोलून आपल्या घरी येते.

ती घरी आल्या आल्या तिचं लक्ष नव्हत ती आपल्याच तंद्रीत चालत होती.


निहरिका मनातच विचार करत चालत " काहीही झाल तरी ते पुरावे त्याच्या हाती लागू देणार नाही. मला माहित आहे. हे खून कशासाठी होत आहेत. त्याला माहीतच नाही. की, मी पुरावे कुठे ठेवले आहेत. आणि याबद्दल कोणालाही काही सांगू शकत नाही. त्यामुळे मलाच काही तरी कराव लागेल. हंह. एवढ्या छोट्या गोष्टीसाठी किती जणांचा बळी जातोय. मला इतका राग येतोय ना अस वाटत त्याला त्याच केमिकलने माराव. नाही.. मला खुनी नाही बनायच.हे देवा,माझी डोकं फुटायची वेळ आलीय. शांत निहू शांत. शांत..शांत.."


निहारिका आपल्याच विश्वात चालत असतानाच तिचा कोणालातरी धक्का लागतो आणि ती खाली पडणार तर ती व्यक्ती तिला सावरत म्हणते, " अग निहू बाळा, जरा हळू लागेल ना. आणि एवढा कसला गहन विचार करत आहेस ? "


निहारिका " काही नाही बाबा, ते उद्या कॉलेजमध्ये एक टेस्ट आहे ना, त्याचाच विचार करत होती. "

अनंत ( निहारिकाचे बाबा ) " अच्छा. पण जरा हळू नाहीतर कुठेतरी आपटून लागायच तुला. आता जा जाऊन झोप, खूप उशीर झाला आहे. मग तुला उद्या उठायला वेळ होईल."

निहारिका हसत " हो बाबा. " बोलून ती आपल्या खोलीत निघून जाते. तिच्या पाठोपाठ तिचे बाबा पण आपल्या खोलीत निघून जातात.


निहारिका पटकन आपल्या खोलीत येत लगेच दार बंद करत दाराला टेकून हृदयावर हात ठेवून शांत करण्याचा प्रयत्न करते. थोड्यावेळाने शांत झाल्यावर समोर असलेल्या पलंगावर जाऊन बसते आणि टेबलावर असलेल पाणी पिऊन मोबाईलमध्ये वेळ बघते तर बारा वाजायला अर्धा तास बाकी होता. अर्धा तास काय करायचं म्हणून ती थोडा राहिलेला अभ्यास पूर्ण करायला घेते.

थोड्याच वेळात अभ्यास झाल्यावर ती घड्याळात बघते तर बारा वाजायला पाच मिनिटे बाकी होती. मग ती सगळ आवरून सोबत टोकदार वस्तू घेत बाहेरचा कानोसा घेऊन पटपट पावले टाकत बिल्डिंगच्या मागच्या जागी अर्णवची वाट बघत उभी राहते. दहा मिनिटांनंतर तिला समोरून अर्णव येताना दिसला. तो झपझप पावले टाकत तिच्याकडे येत होता. त्याच्या चेहरा बघून दिसत होत की तो खूप घाबरला आहे.

तो तिच्याजवळ आला तस निहारिका त्याला बघून " काय झालं तुला ? इतका घाबरला का आहेस ? "

अर्णव आपल्याजवळ असलेल्या रुमालाने  कपाळावरचा घाम पुसून " इतक्या रात्री तेही कोणाला न समजता भेटायचं म्हणजे भीती तर वाटणारचं."
त्याच्या बोलण्यावर निहारिका हसू लागते.

तिला हसताना बघून अर्णव चिडत " इथे भीतीने माझी गाळण उडाली आहे आणि तुला खूप हसू येतयं. "

निहारिका " अरे एवढं घाबरण्याची काय गरज. उलट आपण चांगल काम करत आहोत याचा अभिमान असायला हवा. मला तर गुप्तहेर असल्यासारखं वाटत आहे. "

तिचं बोलणे ऐकून अर्णव तिला " तुझ गुप्तहेर वाटणे तुझ्याकडेच ठेव आणि ( तिच्या हातात एक छोटी बॉटल देत ) हे घे आणि याची टेस्ट तू कर. मी टेस्ट करू नाही शकत कारण मला याची परवानगी नाही. त्यामुळे हे तुलाच करावं लागेल. "

निहारिका ती बॉटल घेत त्याच्याकडे बघून हसत " ठीक आहे. मी करते हे. आणि माझी मदत केली त्यासाठी धन्यवाद. "

अर्णव " धन्यवाद बोलायची गरज नाही. तू माझी बहिण आहेस, मीही माझ्या बहिणीकडून मदत घेतोच की. आता तुला धन्यवाद म्हणायचं असेल तर मला खायला घालावं लागेल तेही माझ्या आवडीचं आणि माझ्यासोबत तुलाही खावं लागेल."


निहारिका " मला वाटलंच होतं तू असचं काही बोलशील. ठीक आहे इतकी मदत केली आहे तर तुला खायला घालणं तर बनतच आणि हा वहिनीला पण सोबत आण."

अर्णव " तू नाही सुधारणार हो ना. "

निहारिका " हा. "

अर्णव " ठीक आहे. आणतो तुझ्या वहिनीला घेऊन. ( मनगटावरच घड्याळ बघत ) खूप उशीर झाला आहे,आता मी जातो. तू ही घरी नीट जा."

निहारिका " हो."

अर्णव आणि निहारिकाने एकमेकांचा निरोप घेऊन दोघे आपापल्या वाटेला निघून गेले. तर दुसरीकडे एके ठिकाणी लांब उभा असलेला विश्वा या दोघांना बघून आणि तिच्या हातात असलेल्या बॉटलला बघून त्याच्या चेहऱ्यावर क्षणाक्षणाला रागीट भाव उमटत होते आणि त्याने रागाने आपल्या हाताच्या मुठी आवळून घेतल्या होत्या.

निहारिका जेव्हा मागच्या बाजूला जात होती तस अर्ध्या तासापासून वाट बघत उभा असलेला विश्वा तिच्या पाठोपाठ गेला. जसं निहारिका तिच्या इच्छित जागी पोहोचली तस तो जागीच थांबला आणि आजूबाजूला बघितल तर तिथे जवळ लपून बसण्यासाठी कुठे जागा नव्हती. म्हणून तो जिथे उभा होता तिथेच तिला दिसणार नाही अश्या एका बाजूला थांबला. मग अर्णव आल्यावर त्या दोघांमध्ये काय बोलण होत आहे त्याला समजत नव्हत. दोघं हसत हसत बोलत होते त्यावरून त्याने अंदाज बांधला की ते खुनाबद्दल काहीतरी बोलत असणार. मग तेच समजून त्याचा तिच्याबद्दलचा राग आणखी वाढला. नंतर त्याने तिला ती बॉटल घेताना बघितल तर त्याचा चेहरा रागाने लालबुंद झालेला.

निहारिका आपल्या फ्लॅटवर जाण्यासाठी लिफ्टसमोर येऊन उभी राहिली आणि ती लिफ्टचा बटन दाबणार तर अचानक तिला कोणीतरी जोरात मागे खेचले.

क्रमशः

🎭 Series Post

View all