Login

शोध सत्याचा भाग - ६

कोण असेल तो खुनी ? ती आणू शकेल का खुनीचा खरा चेहरा सगळ्यांसमोर? जाणून घेण्यासाठी वाचत राहा शोध सत्याचा..

निहारिका आपल्या घरी जाण्यासाठी लिफ्टसमोर येऊन उभी राहिली आणि ती लिफ्टचा बटन दाबणार तर अचानक तिला कोणीतरी जोरात मागे खेचले.

जोरात खेचल्यामुळे ती घाबरली पण तस तिने चेहऱ्यावर दाखवल नाही. तिचे डोळे घट्ट मिटले होते. तिने हळूच डोळे उघडुन त्या व्यक्तीला बघितलं तर तिच्या कपाळावर आठ्या पडल्या.

निहारिका " विश्वा तू? "
त्याच तिच्या बोलण्याकडे लक्ष नव्हत तो तिच्याकडे दात ओठ खात रागाने बघत होता.

विश्वाने तिचा पकडलेला हात आणखी घट्ट पकडला. ज्यामुळे तिला वेदना होऊ लागल्या.
निहारिका त्याच्या हातातून हात सोडवून घेण्याचा प्रयत्न करत " विश्वा हात सोड दुखतोय. "

विश्वा तिच काही न ऐकता घट्ट पकडलेला हात आणखी घट्ट पकडून " काय झाल? खूप दुखतय ना. मग त्या कुटुंबांना किती दुखत असेल जेव्हा त्यांच्या जवळची व्यक्ती कायमची त्यांच्यापासून दूर होते. "

विश्वा कशाबद्दल बोलतोय तिला काहीच समजत नव्हतं. विश्वाने घट्ट पकडलेल्या हातामुळे तिला खूप वेदना होत होत्या. वेदनेमुळे तिच्या डोळ्यांतून पाणी येत होत सोबत तिला त्याचा खूप राग येत होता. शेवटी ती कशीबशी  बळ एकटवून त्याच्या हातातून आपला हात सोडवते.

निहारिका त्याच्या हातातून हात सोडवून घेत त्याला रागाने " तुला वेड लागलंय का ? मला हात लावायची तुझी हिंमतच कशी झाली? "

तिच्या बोलण्यावर तोही रागात " मग तुझी पण हिंमत कशी झाली लोकांना मारायची ? "

विश्वाच्या तोंडून निघालेल ते वाक्य ऐकून ती काही न समजून " तू काय बोलतोय तुला तरी समजतंय का? "

तिच ऐकून विश्वा प्रत्येक शब्दावर जोर देत " निहारिका, हे भोळे बनण्याचं नाटकं माझ्यासमोर चालणार नाही, समजलं? मला सगळ माहित आहे तुझ्याबद्दल."

निहारिका " तुला माझ्याबद्दल काय माहिती ? "

तिच्या या प्रश्नावर तिच्या वरचा त्याचा राग अजून वाढला.त्याने रागातच तिचे केस पकडून जवळ ओढलं आणि डोळ्यांत डोळे घालून " आणखी किती खोटं बोलणार आहेस? उद्या जर तू सगळ्यांसमोर खर नाही बोलली ना तर मी तुझ काय करेन सांगू नाही शकत. तर माझ्याकडून तुला काही त्रास होण्यापेक्षा तू स्वतः सगळ्यांना सांगशील ते बर होईल. "


केस ओढल्यामुळे तिला खूप दुखायला लागलं त्यात तो जे काही बोलत होता ते तिच्या समजण्याच्या पलीकडे होतं. त्याचा राग पाहून तिला याच्यापासून सुटका करून घ्यावी अस वाटल ,म्हणून त्याला जास्त त्रास होणार नाही बघून तिने सोबत आणलेल्या टोकदार वस्तूने त्याच्या हातावर मारले. ज्यामुळे तो कळवळून मागे झाला. याच संधीचा फायदा घेत तिने त्याला जोरात धक्का दिला त्यामुळे तो तोल जाऊन मागे पडला. त्याला खाली पडलेले बघून निहारिका पटकन पायऱ्या चढत वर पळून गेली.


तिला पळून गेलेल बघून विश्वाने बसल्या जागीच रागाने भिंतीवर मूठ मारली.
तो मनात " किती पळशील ? एक दिवस तुझ सत्य मी सगळ्यांसमोर आणूनच राहणार. " मनातच काहीतरी निश्चय करून तो आपल्या घराच्या वाटेला निघून गेला.


थोड्याच वेळात विश्वा आपल्या घरी आला. बघतो तर साहिल त्याची वाट पाहत सोफ्यावर बसलेला. विश्वाला आत येताना बघून तो लगेच उठून त्याच्याजवळ येत " काय झाल ? निहारिका निर्दोष आहे हो ना. "

निहारिकाच नाव ऐकून त्याला खूपच राग आला.
विश्वा रागात " तिच नाव पण नको घेऊ समजल. "

साहिल त्याच्या लागलेल्या हाताला पकडून " अरे. "

तस कळवळून वैतागत त्याने पकडलेला हात काढत " आह. काय करतोय ? "

हा असा का करतोय म्हणून साहिलने न समजून त्याच्याकडे बघितल. नंतर त्याने नीट निरीक्षण केलं तर विश्वा एक हात दुसऱ्या हाताला पकडून वेदनेने कळवळत होता. मग साहिलच लक्ष त्याच्या हाताकडे गेल. बघतो तर
त्याच्या हातातून रक्ताचे थेंब पडत होते.

त्याच्या हातातून येणारं रक्त बघून साहिल काळजीने " अरे हे काय झालं ? कोणी केल हे ? "

विश्वा तिरकसपणे " हे तिनेच केल , जिला तू निर्दोष बोलत आहेस."

साहिल " काय ? तिने काही नाही तूच काहीतरी केलं असेल , म्हणून अस केलय तिने. मला माहीत आहे ना तुझा राग कसा आहे ते. तुला रागात समजत नाही की तू समोरच्याला किती त्रास देतोस. "

विश्वा " ते काहीही असो. मी तिच खरं रूप सगळ्यांसमोर आणूनच राहणार. " एवढ बोलून विश्वा साहिलला काही बोलायच्या आत आपल्या खोलीत निघून गेला.

साहिल त्याला जाताना बघून नकारार्थी मान हलवत स्वतःशीच " याच काही होऊ शकत नाही. " बोलून तोही आपल्या खोलीत निघून जातो.

वेळ मध्यरात्री २:०० वाजता..

ग्रीन वूड बिल्डिंगच्या शेवटच्या मजल्यावर एका रिकाम्या खोलीत एक व्यक्ती थोडसही आवाज न करता काहीतरी खुडबुड करत होता.

तो काहीतरी करत असताना अचानक एक व्यक्ती दरवाजा उघडून आत येतो. तस आत असलेला व्यक्ती कोणीतरी आलेल बघून जवळ असलेला चाकू हातात घेऊन सावध होतो.