वेळ मध्यरात्री २:०० वाजता..
ग्रीन वूड बिल्डिंगच्या शेवटच्या मजल्यावर एका रिकाम्या खोलीत एक व्यक्ती थोडसही आवाज न करता काहीतरी खुडबुड करत होता.
तो काहीतरी करत असताना अचानक एक व्यक्ती दरवाजा उघडून आत येतो. तस आत असलेला व्यक्ती कोणीतरी आलेल बघून जवळ असलेला चाकू हातात घेऊन सावध होतो. तो व्यक्ती जस जसा पुढे येत होता तस तसा त्याच्या चाकूवरचा हात घट्ट होत होता.
ती व्यक्ती त्याला आपल्या मागे उभी असलेली जाणवली तस त्याने क्षणाचाही विलंब न करता मागे वळून हातात असलेल्या चाकूने वार करणार तेवढ्यात त्या व्यक्तीने लगेच त्याचा हात पकडून आपल्यावर वार करण्यापासून रोखल.
तो व्यक्ती आपल्यावर वार करणार हे बघून चिडतच " हे जे.पी काय करणार होता आता तू. मला मारणार होतास काय ? "
जे.पी त्या व्यक्तीला बघून लगेच त्याच्या हातातून हात सोडवत " अरे के.के सॉरी मला वाटल की कोणी बिल्डिंग मधल आहे का काय. "
के.के " आता यावेळी बिल्डिंग मधल कोण येईल. "
जे.पी " कोण येईल म्हणजे ती मुलगी निहारिका जिच्याकडे आपल्याबद्दल पुरावा आहे. "
निहारिकाच नाव ऐकून के.के ला खूप राग येतो. तो रागात " तिच नाव पण नको घेऊ. आपण तिच्याकडून तिला धमक्या देऊन पुरावा घेण्याचा प्रयत्न करतोय. पण ती आहे की काहीही झालं तरी आपल्याला जेलमध्ये पाठवणार. एकदा तिच्याकडे असलेला पुरावा हाती लागू दे मग बघतो तिला. "
जे.पी " अरे शांत हो. पुरावा भेटला नाही तर काय झालं आपला बदला पूर्ण तर होत आहे. एक दिवस ही बिल्डिंग सील होणार आणि आपली इच्छा पण पूर्ण होणार तेही लवकरच. "
के.के " कसं ? "
जे. पी बाजूला होत मागे असलेल्या टेबलाकडे हात दाखवत " हे बघ. "
के.के त्या दिशेने बघतो तर टेबलावर खूप साऱ्या छोट्या बॉटलमध्ये केमिकल भरून ठेवलं होतं. हे सगळ बघून के.के प्रश्नार्थक नजरेने त्याच्याकडे बघून " हे सर्व ? "
जे.पी " हे सर्व या बिल्डिंगमधल्या लोकांना , तेही सगळ्यांना एकदाच देण्यात येईल. "
के.के " ते कस ? "
जे.पी " पर्वा पर्यंत वाट बघ समजेल लवकरच. "
दोघ बोलून झाल्यावर अर्ध राहिलेलं काम करतात आणि थोड्यावेळाने काम झाल्यावर खोलीला टाळा लावून तिथून निघून जातात.
इथे निहारिका आपल्या खोलीत पलंगावर आडवी झालेली पण विश्वा मघाशी जे काही वागला त्याचा विचार करून तिला झोप येत नव्हती.
निहारिका वर गरगर फिरणाऱ्या पंख्याला बघत तिच्या मनात विचारचक्र सुरू होते " विश्वा जो विचार करत आहे ते चुकीचं. त्याला गैरसमज झाला हे कस बोलू. मी कोणाला तो पुरावा माझ्याकडे आहे हे खर पण नाही सांगू शकत. सांगितल तर खर काय ते सगळ्यांसमोर येणार पण त्या खून केलेले लोक अपराधी लोक कोणालाच सोडणार नाही. तो सगळ्यांना मारून टाकेल.
काय करू काहीच समजत नाही मला. रूनालीला खर सांगू का ती मला मदत करेल. मी एकटी सगळ नाही सांभाळू शकत. मला रूनालीची मदत घ्यावीच लागेल.
उद्याच मी तिला सगळ खर काय ते सांगेन. "
निहारिका रुनालीला खर सांगून टाकू आणि तिच्याकडून मदत घेऊ.हे मनात निश्चय करून शेवटी मध्यरात्री शांतपणे तिला झोप लागली.
तर दुसरीकडे विश्वाला खूपच राग येत होता. विचार करून करून त्याला झोपच लागत नव्हती.
ती गुन्हेगार आहे. हे सगळ्यांसमोर कस आणायचं हेच विचार त्याच्या मनात सतत येत होते. शेवटी विचार करता करता त्याला सकाळी चार वाजता झोप लागली.
वेळ सकाळची ८:०० वाजता..
उशिरा झोपल्याने विश्वाला उठायला खूप उशीर झाला. तो घाई घाई करत कॉलेजसाठी रेडी होऊन नाष्टा न करता बाहेर पडला.
कॉलेजला जात असताना त्याला दोन माणसांचे शब्द कानावर पडले.
पहिला माणूस " लवकरात लवकर गुन्हेगार पकडू दे. त्या गुन्हेगारामुळे बायकोला आणि मुलांना घरी एकट ठेवून ऑफिसला जायची भीती वाटते. म्हणून मी बॉसला कसबस घरून काम करण्यासाठी मनवल. तेव्हा जावून त्यांनी होकार दिला. पण जास्त दिवस नाही लावयच असे सक्तीने सांगितले आहे. बस हा जो कोणी गुन्हेगार आहे तो लवकर पकडू दे. "
दुसरा माणूस" हो ना. त्या गुन्हेगारामुळे आपल्याला भीत भीत घरी राहत आहोत. "
जे सगळ ऐकून विश्वा मनात " खरा गुन्हेगार तर लोकांना घाबरवून हसत हसत मोकळा फिरत आहे. निहारिका हे सगळ तुझ्यामुळे होत आहे. " त्याने मनातच काहीतरी विचार केला आणि झपाझप पावले टाकत तिथून निघून गेला.
वेळ सकाळी ११:०० वाजता..
पोलिस परत एकदा गुन्हेगाराबद्दल काही भेटतय का शोधण्यासाठी परत ग्रीन वूड बिल्डिंगमध्ये आले. ते लोकांशी बोलत असताना कोणीतरी तिथे येत आणि " तुम्हाला भेटले का पुरावे? " बोलून सगळ्यांच लक्ष आपल्याकडे वेधून घेतलं.
क्रमशः
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा