सोनचाफा 15

"अरे बापरे! तर रागाचे कारण हे आहे. म्हणजे नक्कीच ओवीला माझ्याबद्दल काहीतरी वाटतेय; पण आता काय उपयोग? तिच्यावर खूनाचा आरोप आलाय आणि जर तिनेच हा खून केला असेल तर मग आमची मने अशावेळी जुळून तरी काय उपयोग? जर ओवीनेच खून केला असेल तर मात्र मी काहीच करू शकणार नाही. हे देवा, कसल्या मोठ्या संकटात मला टाकलेस असा विचार करत अनिकेत तिथेच बसला होता. इतक्यात ओवीने त्याच्यासमोर येऊन त्याच्या हातात रागाने बाम ठेवला. अनिकेतला मात्र तिचा राग पाहून हसू आले आणि त्यांने गुपचूप बाम घेतला आणि जाऊन झोपला. इकडे ओवीची मात्र तळमळ होत होती. तिला त्याच्याशी बोलायचे होते; पण तो मात्र झोपण्याचे सोंग घेत होता. तसाही दिवसभर नाटकं करून तसेच थोडी धावपळ करून अनिकेतला खूप कंटाळा आला होता. झोपेचे नाटक करता करता त्याला कधी झोप लागली हे त्याचे त्याला समजले नाही. सकाळी मात्र त्याला लवकर जाग आली आणि जेव्हा त्याने पाहिले तेव्हा ओवी अजूनही झोपलेली होती. तिला उशिरा झोप लागली असेल असे समजून अनिकेत मात्र त्याचे सगळे आवरू लागला. आज त्याला लवकरच जायचे होते. सावरगावला रोहनकडे तो जाणार होता. तसे त्याने ऑफिसमध्ये सांगितले देखील होते आणि सोबत सारंगलाही घेऊन जाणार होता; त्यामुळे त्याला घरातून लवकर निघावे लागणार होते. अनिकेतने त्याचे लवकर आवरले आणि तो बाहेर आला. त्याची आई उठून आवरून बसली होती. त्याने आईला लवकर जाणार असल्याचे सांगितले होते; त्यामुळे अनिकेतच्या आईने त्याच्यासाठी चहा आणि नाश्ता बनवला होता. नाश्ता करून अनिकेत लवकरच बाहेर पडला आणि त्याने घरातून बाहेर पडताना गौरीला तसे कळवले देखील होते; त्यामुळे गौरीदेखील तिचे लवकर आवरून अनिकेतच्या घरी यायला निघाली होती. सगळे काही प्लॅनप्रमाणे सुरू होते.