Login

सुई आणि धागा 3 अंतिम

कथा एका स्त्रीची
माझा इतका अपमान! या काल आलेल्या मुलीने माझ्याशी इतक्या चढत्या आवाजात बोलावे! हे तू बरोबर केले नाहीस. आजपर्यंत मला कोणीच असे मोठ्या आवाजात बोलले नाही आणि तू इतकी लहान असून मला बोलत आहेस? याची तुला किंमत मोजावी लागेल. असा अपमान करून तू मला घराबाहेर घालवत आहेस. बघून घेईन मी तुला." असे म्हणून बेबी आत्या सगळे सामान पटापटा घेऊ लागल्या. ते पाहून रोहन आणि त्याचे आई-बाबा बेबी आत्याच्या मागे मागे जाऊ लागले.

"अहो आत्याबाई, ती मुलगी लहान आहे तिला माफ करून टाका. आमच्याकडे पाहून तरी तुम्ही इथे रहा. असे करू नका." असे रोहनची आई म्हणाली.

"आत्या अगं, तिचे म्हणणे तू मनावर घेऊ नकोस. तू प्लीज थांब ना असे करू नकोस." रोहनही आत्याला समजावण्यासाठी पुढे सरसावला; पण आत्या कोणाचे काहीही ऐकून घेण्याच्या मनःस्थितीत नव्हती. तिने बरोबर आणलेले तिचे सामान भरले आणि एका खुनशी नजरेने तिने श्वेताकडे पाहिले आणि त्या घरातून ती जाऊ लागली. रोहन, त्याचे आई-बाबा या व्यतिरिक्त कोणीही आत्याला थांब असे म्हटले नाही. श्वेता देखील फक्त सारे काही पाहत तिथे उभी होती; पण तिने त्याची माफी मागितली ना तिला थांबवले. श्वेताने आत्याला थांबवावे असे रोहनला मनापासून वाटत होते. तो तिला तसे खुणावत देखील होता. त्याने दोनदा बोलावून देखील दाखवले; पण श्वेता तिच्या मताशी ठाम होती. अशी लोक आपल्या नात्याच्या वर्तुळामध्ये असण्यापेक्षा नसलेली बरी असे तिला वाटले आणि ती तिच्या मतावर ठाम राहून तशी शांत उभी राहिली.

आत्या गेल्यानंतर मात्र वातावरणात पूर्णपणे शांतता पसरली होती. पुढील कार्यक्रम अगदी जसा तसा आटपता झाला आणि सर्व पाहुणे मंडळी निरोप घेऊन आपापल्या घरी निघून गेले.

****************

रात्री सारे काही आवरून श्वेता तिच्या रूममध्ये गेली आणि त्यानंतर हळूच रोहन मात्र त्याच्या आई सोबत बोलण्यासाठी आईच्या रूममध्ये गेला. तो आईला समजावून सांगत होता. श्वेता किती चुकली आहे, ती जे काही बोलली ते पूर्णपणे चुकीचे आहे शिवाय तिने बेबी आत्याची माफी देखील मागितली नाही असे तो आईला सांगत होता. त्याची आई मात्र त्याला समजावत होती. आता मात्र रोहन श्वेताला नाही नाही ते बोलत होता. ते पाहून रोहनची आई थोडीशी चिडली.

"आई, हिला नाते सांभाळत येत नाही तर ही इथे काय करतेय? मला हे अजिबात पटले नाही. एक वेळा आपण शांत रहावे; पण आपले नाते सांभाळावे असे मला वाटते. उगीच सुईने उपसल्यासारखा एक एक धागा उपसू नये. अशाने सगळी टीप उसवून जाते आणि मग आपली झोळी रिकामी होते." रोहन म्हणाला.

"रोहन बाळा, धागे शिवण्यासाठी सुद्धा सुईचाच वापर केला जातो. बिना सुईचे कोणतेही धागे शिवून होत नाहीत. शिवाय एकदा धागा चुकला तर आपला तो ड्रेस जसा बिघडतो तसे एखादे नाते चुकले तर आपले पूर्ण नातेसंबंध बिघडतात, त्यामुळे त्यांना वेळोवेळी चूक दाखवून देणे तितकेच गरजेचे असते, जितका तो चुकलेला धागा हा उसवणे गरजेचे असते. त्यामुळे तू आता काहीच बोलू नकोस. आणखी थोडे दिवस गेल्यावर बेबी आत्यांना त्यांची चूक समजून येईल आणि पुन्हा ते नेहमीप्रमाणे येतील. जर ते आले नाहीत तर मी आणि तुझे बाबा जाऊन त्यांना समजावून सांगतो मग तर झाले ना? कुठलेच नाते खूप दिवस दुरावत नाही. त्या नात्याला कसे बांधून ठेवावे आणि ती टीप कशा पद्धतीने शिवावी हे त्या सुईला चांगलेच माहीत असते, त्यामुळे तू आता काही टेन्शन घेऊ नकोस. शांतपणे जाऊन झोप आणि याबद्दल श्वेताशी काहीही बोलू नकोस. तिला घालून पाडून बोलू नकोस. तिच्यासोबत प्रेमानेच रहा, कारण तिच्यामुळेच तर तू आज इतक्या या स्टेजला येऊ शकला आहेस. तिने तुला साथ दिली म्हणूनच तू तुझ्या स्वप्नातले घर सत्यात उतरवू शकलास त्यामुळे तू आता शांतपणे जा आणि या सुई धाग्याच्या गोष्टीचा पूर्णपणे विचार करून पहा म्हणजे तुला सुईचा काही दोष नाही हे दिसून येईल. धागा घट्ट करण्यासाठी सुई तितकीच आवश्यक आहे हे तुला जाणून येईल." आईचे हे बोलणे ऐकून रोहन त्याच्या खोलीत गेला.
समाप्त.