सुखाचा काळ

लहानपणीचा काळ किती सुखाचा होता. आता आठवलं तरी एकदम भारी वाटतं. माझं मामाचं गाव आमच्या गावापासून 150 किलोमीटरवर आहे. आम्ही लहान असताना दोन बस बदलून जावं लागायचं. पहिली बस नाशिकच्या बसस्टँडवर थांबली की, कँटीनमध्ये मिसळपाव, वडापाव किंवा भजी खाऊन दुसऱ्या बसमध्ये बसून आम्ही पुढच्या प्रवासाला सुरुवात करायचो. रस्त्याने आजूबाजूला डोंगर दिसायला लागले की, आपलं मामाचं गाव जवळ आलं आहे, याचा अंदाज यायचा. सकाळी ८ ला घरातून निघालं की पोहोचायला संध्याकाळी ६ वाजून जायचे.