सुखाची ओंजळ... भाग 20 #मराठी - कादंबरी

सुखाची ओंजळ...भाग 20

आधीच्या भागात आपण पाहिले की,

सुमनला एक कॉल आला त्यानी सांगितलं की राजचा मित्र आहे आणि चौकशीसाठी फोन केला..

सुमननी तो नंबर पोलिसांना दिला पोलिसांनी त्या नंबरची माहिती काढली तर त्याच नाव मनीष, तो एका कापड कारखान्यात काम करतो अशी माहिती मिळाली, सुमन आणि सगळे मंदिरात गेले,

तिथे काही मुलांनी त्यांना त्रास दिला तिथे एका मुलानी त्यांना मदत केली, सुमननी सांगितलं की हा तोच मुलगा आहे ज्याने मला माफी मागितली.. त्याने मोबाईल वर रिंगटोन वाजवून त्या मुलांना पळवल ..

आता पुढे,

सगळे घरी गेले, पंकजही त्यांच्यासोबत घरी गेला.. सगळ्यांसोबत पंकजनी जेवण केलं आणि मग तो त्याच्या परतीच्या रस्त्यावर निघाला..

 थोडया समोर चौकात गेल्यावर त्या सगळ्या मुलांनी पंकजला घेरलं ते तिथे पंकज ची कदाचित वाट पाहातच बसले होते,
ते सगळे पंकज कडे बघून हसत होते त्याच्या भोवताल गिरक्या घालत होते, ज्याच्या गालावर पंकजनी थापड मारली तो मुलगा समोर आला,

“ काय रे मगाशी खूप टिवटिव करत होतास त्या मुली समोर... आता दाखवतो तुला माझी टीवटीव, त्या मुली समोर तुला हिरो व्हायचं होतं, पोलिसांना फोन करून बोलावलं तू... आता इथे तुझा माज उतरवला नाही ना तर मी माझं नाव बदलेल... त्या मुलांनी पंकजला बेदम मारलं...

 सुमनच्या घराच्या काही अंतरावर ते सगळं घडलं, आरोही दार लावायला बाहेर आली तेव्हा तिला हा सगळा प्रकार दिसला...

 ती धावत धावत आत गेली,

“ बाबा बाबा  ती मुलं पंकजला मारत आहेत, बाबा चला.. सगळे धावत धावत गेले, हे चौकात पोहोचेपर्यंत त्यांनी पंकजला बेदम मारून ते तिथून पळाले होते.. यांनी पंकजला दवाखान्यात नेलं तेथे डॉक्टरांनी मलमपट्टी करून त्याला आराम करायला सांगितला 

सुमनच्या बाबांनी पंकजला आश्रमात सोडलं...
 दुसऱ्या दिवशी सकाळी लवकर उठून सगळे तयार झाले आज कोर्टात जायचा दिवस होता...

 बरोबर अकराला सगळे कोर्टात पोहोचले, जच झाले आणि कोर्टाची सुनबाई सुरू झाली, सुमनला बोलवण्यात आलं,

सुमनला काही प्रश्न विचारले, तिची उलटतपासणी झाली .. प्रतीकची पण उलटतपासणी झाली.. त्याच्या बायकोला पण बोलावण्यात आलं होतं , तिला तर नवऱ्याबद्दल काहीच गोष्टी माहीत नव्हत्या.. कोर्टाची वेळ संपली

कोर्टाने पुढची तारीख दिली..

प्रतीकचे वडील प्रतिकला भेटायला गेले...

 प्रतीक तू खरच काही केलेस नाहीस ना...

“ नाही बाबा, खरच काही केलं नाहीये मी....

“ हे बघ खरं खरं बोललास तर मी तुझी शिक्षा वाचवण्यासाठी काहीतरी प्रयत्न करील, खोटं बोललास तर तुला एकही मदत करणार नाही आणि तुला माझ्या प्रॉपर्टी मधून बेदखल करेल....

आता खरोखरच काय झालं ते बोल..

“ हो बाबा मला सुमन आधीपासूनच आवडायची, सुमन आणि मी अकरावीपासूनच सोबत होतो मला ती आधी आवडायची आणि आताही आवडते पण तीला मी कधीच आवडलो  नाही, तिला राज आवडायचा, राजनी आणि सुमननी निधीच्या लग्नातच त्यानी पण लग्न केलं होतं, मी तिला बोललो माझ्याशी लग्न कर मी चांगला आहे.... राज चांगला मुलगा नाहीये तुला सोडून जाईल.. 

 बघा ना बाबा गेला ना तो तिला सोडून, सुमन माझ ऐकली नाही..

“ पण कर्ट्या, तुझं लग्न झालं आता... आता कशाला तिच्या मागे लागलास....

“ बाबा लग्न आत्ता झालं ना सहा महिने आधी, प्रेम तर माझ आधीच होतो....

“ तरी लग्न झाल्यावर दुसरे लग्न करणार होतास का...?
 चेहरा खाली करून नाही बाबा...

“ मग नसत्या उचापती कशाला करायचा....”
“ बाबा सॉरी सॉरी माझं चुकलं बाबा पण मला खरंच आता यातुन वाचवा मी सगळं केलं मी समीर ला तिच्याबद्दल खोटं खोटं सांगितलं आणि त्याचासोबत कट रचून सुमन आणि राजला त्रास देण्याचा ठरवलं....

 मला सुमनच्या चेहऱ्यावर हल्ला करायचा नव्हता, ते त्या दिवशी मी जास्त रागात आलो होतो आणि मी ते बॉटल खिशातून काढून तिच्या चेहऱ्याकडे भिरकावली मला माहिती नव्हतं हे सगळं होईल पण बाबा आता तुम्ही माझी मदत करा ना...

“ आता मी तुझी काहीच मदत करू शकणार नाही, कारण कोर्टात ते सिद्ध होईल आणि तुला शिक्षा होईल आणि तुला तुझी शिक्षा कमी करायची असेल तर सुमनशी लग्न कराव लागेल... बोल करणार आहेस तिच्याशी लग्न?.. आता तर तिचा चेहरा किती कुरूप झाला... मान्य आहे तुला आता...
“ पण बाबा आता तर माझं मेघाशी लग्न झालंय ना, मग सुमनशी कस काय लग्न करू?...

“ हो ना मग हेच तर मी तुला सांगण्याचा प्रयत्न करतो,  हा विचार तुला आधी यायला हवा होता ना, काय होऊन बसल, जीवनभर कमावलेली माझी इज्जत तुझ्या कर्मापायी वाया गेली, तुझ्या आईला किती त्रास झाला तुला याची कल्पना तरी आहे का..

ती बिचारी देवासमोर हात जोडून बसली आहे की माझा मुलगा लवकर सुटू दे माझ्या मुलगा सुटू दे,  तिला बिचारीला काय माहीत की तिच्या मुलाने किती काय काय कर्म करून ठेवलेत..

 ज्या दिवशी तुला शिक्षा होईल त्या दिवशी तिला हे सगळ सहन होणार नाही की तिच्या एकुलत्या एका मुलाने असं काही केलं...

 तिच्या जागी तुझी बहीण असती अन तुझ्या बहिणी सोबत कोणी असं केलं असतं तर तूला चाललं असतं का?.. किती भयानक कृत्य केलेस, तुला कळतंय का?..

“ बाबा चूक झाली ना, मी.. मी जाणून बुजून नाही केलं...

“ अरे कोणीही जाणून-बुजून करत नाही, अशीच होते ती चूक असते...

“ बाबा मग आता काय करायचे.. आपले वकील काय म्हणाले..

वकिलाने हात झटकले, त्यांना माहिती आहे गुन्हा तू केलाय, तुला शिक्षाही मिळणारच म्हणून तेही जास्त प्रयत्न करणार नाहीयेत आणि तुला जास्तीत जास्त शिक्षा व्हावी हाच प्रयत्न सगळ्यांचा आहे..

 “पण बाबा...

  बाबा काही न बोलता तिथून निघून गेले...

 घरी आले प्रतीकची आई देवा समोर बसलेली..

 तिच्याकडे बघून, काही देव देव करत बसू नकोस, तुझा देव काही पावणार नाहीये , तुझ्या मुलानी जे कर्म केले ना त्याची शिक्षा तर त्याला मिळेल,  आता देवही त्यातून वाचवू शकत नाही, त्याच्यामुळे आता हे देव देव करण बंद कर...