सुखाची ओंजळ...भाग 27#मराठी- कादंबरी

“ तू डोक्यातून तिचा विचार काढून टाक...

“आई तू तुझ्या डोक्यातून हे काढ की तिचं लग्न झालं होतं, तिचा घटस्फोट झाला आहे, तू फक्त तिच्याकडे मुलगी म्हणून बघ.. तुझ्या घरात नवीकोरी नवरी आली..

“ पण दीपक सत्य नाकारता येत नाही, समाजात जेव्हा हे कळेल ना तेव्हा समाज थु-थु करेल कारण आपल्या समाजात हे सगळं नाही चालत...

“ आपण समाजाचा विचार का करतोय?.. आपल्या अडीअडचणीमध्ये समाज येतो का धावून, सांग मला.. कितीही चांगलं केलं तरी समाज बोलणार, वाईट केलं तरी तो बोलणारच.. मग आपण त्याचा विचार का करायचा.. आई आपला आयुष्य आपण जगायचा, आपली इच्छा आहे तस..नेहमी दुसर्‍यांचा विचार करत राहिले तर आपले जगणे मुश्कील होऊन जाईल आपण कसं जगायचं हे आपण ठरवायचं.....

आई बाबा एकदा विचार करा ना.. मी काका काकींना समजावतो पण तुम्ही प्लीज विचार करा ना आणि तुमचा जो काही निर्णय असेल तर सांगा मला तुमच्या कडून होकार अपेक्षित आहे...

 त्यानी घरच्यांना समजावल्यानंतर काही दिवसांचा वेळ घेऊन त्याच्या घरचे तयार झाले, दीपक एकुलता एक असल्यामुळे त्याला दुखवायचं नाही हेच घरच्यांनी ठरवलं होतं म्हणून त्यांनी लग्नाला होकार दिला आणि काही महिन्यातच साध्या पद्धतीने मंदिरात निधी आणि दीपक च लग्न झालं...

 नवरीचा गृहप्रवेश झाला, दिपकच्या घरच्यांनी मनात काहीही न ठेवता निधीला स्वीकारलं.. त्यामुळे सगळ्यांच्या चेहऱ्यावर निधीला आनंद दिसला आणि ते बघून निधीला खूप बरं वाटलं.. छान गृहप्रवेश झाला.. सगळा विधी पार पडल्या..?
 सगळेजण निधीशी छान वागायचे, छान बोलायचे.. निधीला सासरी आहे अस कधी वाटलंच नाही, निधी खूप खुश होती, सगळं व्यवस्थित होतं...

 काही दिवसांनी दिपकने फिरायला जायचा प्लान बनवला तर निधी बोलली
“ तुमची काही हरकत नसेल तर आपण सिंगापूरला जाऊया, मला सिंगापूर बघायची खूप इच्छा आहे..
“ सिंगापूर पण निधी....

“ मला माहिती आहे तुम्ही बजेट बद्दल विचार करताना पण मी पैसे साठवून ठेवलेत काही.. होईल जाणं-येणं होईल.. पण प्लीज नाही म्हणू नका ना, मला सिंगापूरला जायचंय प्लीज प्लीज ...

“ओके ओके पण आपल्याला आधी प्लॅन करावा लागेल एकदम अचानक नही जाता येणार...
“ हो हो चालेल.. चालेल..

 दिपकने सगळ्या प्रोसिजर कम्प्लीट केल्या आणि दोघेही सिंगापूर साठी रवाना झाले
तिथे पोहोचल्यानंतर निधीनी सुमनला फोन केला,
कशी आहेस सुमन
“मी बरी आहे..

“अग सुमन मी काय म्हणते तू सिंगापूर मध्ये कुठे राहतेस..
“का ग..अग काही नाही मला ना तिथला अड्रेस हवा होता तू मला सांगशील का
मला आता अस नाही सांगता येणार, राज आला की त्याच्याशी बोलून तुला अड्रेस पाठवते

ओके
निधी आणि दीपक हॉटेल वर गेले

सुमनने संध्याकाळी निधीला अड्रेस पाठवला..

 सिंगापूर मध्ये राज छोटे-मोठे काम करायला लागला सुमन ची काळजी घेता घेता घरचे काम करायचा आणि फावल्या वेळात बाहेरचे काम करून तो पैसे कमवायचा 

दुसऱ्या दिवशी दुपारी सुमन जेवण करून आराम करत होती, राज बाहेर जाण्याचा विचारात होता तितक्यात बेल वाजली...
राज विचारात पडला

“आता कोण आलं असेल आणि तेही इथे, इथे तर आपण कोणाला ओळखत ही नाही..
विचारातच राजनी  दार उघडला
समोर निधीला बघून त्याला खूप आश्चर्य वाटलं
चेहऱ्यावर आनंद आला

निधी तू?.. आणि तेही इथे, चक्क सिंगापूर...

“मग एकटेच निघून आलात ना माझ्या मैत्रिणीला घेऊन मग मी पण आले मागेमागे..

निधी..निधी ये ना आत 
राज जीजू..एक मिनिटं मी ओळख करून देते..
“हा दीपक ना..
“अरे, एकदम बरोबर ओळखलंत..

“मग.. हाय दीपक
हाय..
या ना तुम्ही दोघेही..
“सुमन कुठे आहे?..
“ती आराम करत आहे..

“तू जा ना त्या रूम मध्ये, आम्ही बसतो तोवर...
निधी हळूच सुमनच्या रूम मध्ये गेली..
सुमन झोपलेली

निधी तिच्या डोक्यावर हात फिरवत
“सुमन कशी आहेस?...बघ कोण आलय...
सुमन नी डोळे उघडले, बघितलं तर समोर निधी...
सुमन खूप जोरात किंचाळली..

राज..राज लवकर ये..राज लवकर ये, मला भीती वाटतीय....
राज धावतच आला
“सुमन काय झालं?.अशी का किंचाळलीस?..

“राज राज बघ ना, समोर कोणी आहे?..
“ हो निधी आहे..

“ अरे तुला पण दिसतय ना.. म्हणजे भूत… भूत मला खूप भीती वाटते सुमन राजला बिलगली...

“ सुमन सुमन वेडाबाई ती खरच निधी आहे तिचा भूत नाहीये , जा जवळ जा तीच्या हात लाव तिला अगं खरंच ती निधीच आहे ...

 सुमन हळूहळू निधी समोर गेली तिने तिला हळूच हात लावला तिचा विश्वास बसला की निधी खरच आलीये ती पुन्हा किंचाळली पण आनंदाने तिच्या गळ्यात भेटली आणि खुप जोरजोरात उड्या मारल्या

“ निधी निधी तू इकडे.. इकडे आलीस कधी ..सांगितलंस पण नाही  म्हणून तु मला अड्रेस मागत होती बोलली पण नाही तु येणार आहेस...

 ते तुला सरप्राईज द्यायचा होता म्हणून, तुझ्या चेहऱ्यावरचा आनंद बघायचा होता म्हणून.. म्हणून मी तुला सांगितलं नाही...

 किती महिन्यानंतर मी तुला बघते,कशी आहेस....
“ मी बरी आहे तू कशी आहेस आणि अशी कशी आलीस एकटी....
“एकटी नाही, दीपकसोबत आले, चल मी भेट करून देते.... 
“ हो चल...  

निधीनी सुमनला हळूहळू नेलं, दीपकशी भेट करून दिली..
 दोघी खूप खूष होत्या, एक-दोन दिवस निधी सुमन सोबत राहून त्यांच्या हॉटेलवर परत गेले काही दिवसांनी निधी आणि दीपक परत गेले...