स्वप्नातल्या संसाराची गोष्ट

"आजपर्यंत मला माझं अस्तित्व, माझ्या फिलिंग्स कशा इतरांना समजवाव्या, ही काळजी वाटायची; म्हणून कधी कोणालाही उघडपणे सांगितलं नाही. एक-दोघांना सांगितलं तर त्यांना वाटलं मी लेस्बियन आहे; म्हणून मी तुझ्याशी खोटंच बोलले की प्रेम, नातं, लग्न वगैरेची मला भीती वाटते. मात्र तुझा भूतकाळ ऐकला नि मला कळलं की, आहे माझ्यासारखं या महाराष्ट्रात कुणीतरी. माझा शोध खरंच संपला, कारण माझंही तुझ्यासारखंच आहे. मलाही हवं हक्काचं कुणीतरी, मलाही सोबत हवी. आपुलकी, प्रेम, जिव्हाळ्याचं नातं हवं. प्रेमळ स्पर्शही हवा; पण ते फक्त मिठी, हातात हात घट्ट पकडणे आणि किस करणे, बस इतकंच... त्यापुढे नाही. रोमान्स आणि प्रेमाची परिभाषा माझ्यासाठी अशा सौम्य स्पर्शाएवढीच मर्यादित आहे. मला लैंगिक आकर्षण, ओढ नाही जाणवत. इतर मैत्रिणींप्रमाणे सुप्त इच्छा किंवा फॅंटसीज नाहीत माझ्या, कारण स्पर्शानेच प्रेम व्यक्त करता येतं असं नाही वाटत मला किंवा नात्यात प्रणय नसेल तर नातं टिकूच शकत नाही, असंही नाही. प्रेम, नातं, लग्न, इंटिमसी हे शारीरिक संबंधापलिकडेही असू शकतात. शिव-पार्वतीसारखी प्लॅटोनिक रिलेशनशिप मलाही अनुभवता यावी, असं वाटतं. देवी पार्वतीला श्राप होता देवी रतीचा; पण शिव-पार्वतीच्या नात्यातलं प्रेम कमी झालं का? नाही ना! मग आजच्या युगात का ते शक्य नाही, असं वाटायचं. माझ्यासाठी जेवढी स्थळे आली त्यापैकी सगळेच पुरुष एका माळेचे मणी असायचे पण तू खरंच तसा नाहीस. तुला कळेल माझं मन, माझ्या भावना, माझ्या प्रेमाची परिभाषा आणि रोमान्सची सीमाही! म्हणूनच मी हा निर्णय घेतला." ती त्याच्या डोळ्यांत बघत बोलत होती आणि तो थक्क होऊन ऐकत होता.