स्वप्नसखा _ भाग ७

अंजुला जाणवत होतं की तिच्या मनात शेखर बद्दल प्रेमभावना जागृत झाली आहे. परंतु ती हे कोणाजवळ बोलू शकत नव्हती. गावात तिच्या पाच-सहा मैत्रिणी होत्या परंतु खास अशी कोणीच नव्हती. ही भावना आपण मैत्रिणीकडे अगदी मनमोकळेपणे व्यक्त करू शकतो. शेखरला आपल्या मनातली भावना कळेल का हा विचार ती करत होती. तशी अंजू आणि शेखर एकमेकांसमोर एकटे येण्याचे प्रसंग फार येत नव्हते. सकाळी शेखर साडेआठ वाजताच घराबाहेर पडे. अंजू कॉलेजमधून दुपारी यायची आणि चार वाजता पुन्हा लायब्ररीत जायची. संध्याकाळी घरी यायची त्यावेळी शेखर त्याच्या रूममध्येच असायचा. संध्याकाळच्या वेळी कधी कधी आई-बाबा देवळात किंवा काही आणायच्या निमित्ताने बाहेर पडत असत. अंजूला ती एकच संधी शेखर समोर व्यक्त होण्याची दिसत होती. नंतर तिच्या मनात आलं समजा आपण सकाळी चहा द्यायला जातो तेव्हा एखादं पुस्तक शेखरला दिलं आणि त्यातून आपल्या त्याच्या विषयीच्या भावना प्रकट केल्या तर त्याला काय वाटेल. अंजुला भीती वाटत होती समजा शेखरने ते पत्र घेऊन आई-बाबांना दाखवलं तर मग आपलं काय राहिलं. त्यापेक्षा एक दिवस त्याच्याशी बोलून बघूया.