स्वप्नभूल.. भाग १०

नंदिनीने मान डोलावली आणि त्याच्या हातातून फॉर्म घेऊन त्यात तिची माहिती भरू लागली. नंदिनीने तो फॉर्म भरून रिसप्शनिस्टच्या हातात दिला आणि रिसप्शनिस्टने तो फॉर्म आत जाऊन डॉक्टरांना दिला. नंदिनीची नजर आता समोरच्या भिंतीकडे गेली. तिथे काही मानवी शरीराची ध्यानअवस्थेत बसलेली चित्रं दिसत होती. एका चित्रात योगसाधनेचे फायदे सांगितले होते. एका चित्रात संमोहन प्रक्रियेचे फायदे दिसत होते तर दुसऱ्या चित्रात कुंडलिनी जागृतीची प्रक्रिया दिसत होती. दुसऱ्या भिंतीवर डॉक्टर नीरजा सोहनींना पुरस्काराने सन्मानित केलेली चित्रं दिसत होती. नंदिनी भिरभरत्या नजरेने सर्वत्र पाहत होती. थोड्याच वेळात त्यांचा नंबर आला आणि रिसप्शनिस्टने त्यांना खुणेनेच आत जायला सांगितलं. दोघंही डॉक्टरांच्या केबिनमध्ये गेले. डॉक्टर नीरजाने हसून दोघांकडे पाहिलं आणि त्यांना खुर्चीत बसायला सांगितलं. युवराज आणि नंदिनी समोरच्या खुर्चीत बसले. नंदिनीची नजर डॉक्टर नीरजाच्या चेहऱ्यावर स्थिरावली. साधारण पस्तीशीची, निळ्या रंगांची सुती साडी नेसलेली, गोरा वर्ण मध्यम शरीरयष्टी, प्रसन्न मुद्रा, खांद्यापर्यंत रूळणाऱ्या मुलायम केसांचा बॉबकट, तेजस्वी डोळे, त्यावर सोनेरी फ्रेम असलेला नाजूक चष्मा, ओठांवर किंचित फुललेलं स्मित हास्य, गळ्यात जाड काळ्या मण्यांची माळ, कानात छोटेशी सोन्याची कर्णफुले, एका हातात दोन मोत्यांच्या बांगड्या आणि दुसऱ्या हातात छोटंसं घड्याळ तिला शोभून दिसत होतं. प्रथमदर्शनीच डॉक्टर नीरजाला पाहिल्यावर नंदिनीला काहीसं हलकं वाटू लागलं होतं. डॉक्टर नीरजा तिच्या हातातल्या फॉर्मवरील नंदिनीची माहिती वाचत होती. इतक्यात युवराज डॉक्टर नीरजाकडे पाहून म्हणाला,