ती चांदरात

गुरुजींचा मंत्त्रोपचार सुरू होता. त्या मायावी दुष्ट शक्तीला रोखण्यासाठी हे सर्व विधी सुरू होते. पण आज कोणत्याही मंत्रांचा परिणाम होत नव्हता. अमावस्येची रात्र असल्यामुळे दुष्ट शक्ती अधिक प्रबळ झाली होती. त्यामुळे वाड्याचे आणि तेथे राहणाऱ्या माणसांचे अस्तीत्व धोक्यात होते. पण यातूनही गुरुजी मार्ग काढतील यावर अक्कासाहेबांचा विश्वास होता. कारण आत्ता पर्यंत त्यांच्या मुळेच वाड्याचे अस्तीत्व टिकून होते. आणि त्या वाईट शक्तींपासून वाडा शाबूत होता. वाड्यातील बंद एका खोलीच्या बाहेरील बाजूस या सर्व विधी चालू होत्या. त्या दरवाज्या आड अत्यंत गूढ असे रहस्य दडलेले होते. त्यामुळे कधीही हा दरवाजा उघडला जाऊ नये. या साठी त्यावर मंत्रोपचारिक दैविय धागा गुरुजी बांधत होते. शिवाय त्याला कोणत्याही प्रकारचे कुलूप सुध्दा लावता येत नसे. फक्त पुरातन काळातील कडी कोंडा आणि त्यावर गुरुजींनी बांधलेला धागा. येवढ्यांनीच तो दरवाजा बंद राहू शकत होता. त्यामुळे दर अमावस्येला त्यावरील धागा बदलून विधिवत पूजा करून पुन्हा दुसरा धागा बांधला जात असे. अक्कासाहेब आणि त्यांच्या सोबत असलेले.. नानाजी ( अक्कसाहेबांचे धाकटे भाऊ ) आणि गुरुजी. वाड्यातील या तीनच व्यक्ती या विधीमध्ये शामील होत असे.