“आता गुरुजी, त्यांच्या सोबत अनिकेतचे बाबा, काका, मामा तुझे बाबा जेवायला बसतील. फटाफट हात चालव. जेवताना पोळीला खंड नाही पडला पाहिजे.” आशाताई म्हणाल्या. त्यांनी पोळ्यांचा दुरडीत पाहिले, आतापर्यंत फक्त चार पोळ्या झालेल्या होत्या.
“आई, पाच दहा मिनिटांनी वाढता का ताटं? थोड्या पोळ्या होतील.” अमृता म्हणाली.
“पण आई, तुम्ही तर म्हणालात ना की…” अमृता बोलता बोलता थांबली.
“अगं, कर पटापट.” आशाताई म्हणाल्या. अमृताने दुसऱ्याही शेगडीवर तवा ठेवला. एका परातीत कणिक भिजवायला घेतली.
“अजून घे गं कणिक. विसर्जनात सगळे नाचतील आणि पुन्हा सगळ्यांना भुका लागतील. थोड्या जास्तीच्या पोळ्या करून ठेवू.” आशाताई म्हणाल्या. अमृताने त्यांना विचारून अजून जास्तीची कणिक घेतली. अमृता ओट्यावर परात ठेवून कणिक भिजवत आशाताईंकडे बघत होती.
आशाताईंनी मस्तपैकी तेल लावून पोळपाटाएवढी, गोलाकार आणि सगळीकडून एकसारखी पोळी लाटली. ती तव्यावर टाकून एकीकडून शेकून होत नाही तोवर दुसरी पोळी लाटली आणि दुसऱ्या तव्यावर टाकली. एकीकडे पोळी लाटत त्या दोन्ही पोळ्या अगदी लिलया शेकत होत्या. पोळीचा खमंग सुवास दरवळत होता.
“काय गं अमृता, डोळ्यांत पाणी का आलं?” आशाताई तिला म्हणाल्या.
“सॉरी आई. मी प्रत्येक गोष्टीत तुम्हाला न जाणून घेता जज करत गेले. माझ्या मनात न जाणो कुठून शिरलं होतं की घरात सगळं मी म्हणेल तसंच मी करेल. मला ना असं वाटत होतं की मी सगळ्या गोष्टी सहज करू शकते. पण आज माझा अतिआत्मविश्वास गळून पडला.” अमृता
“असं काही वाटून घेऊ नकोस अमृता. अगं पोळी तेलाची असो की बिना तेलाची, आपल्या माणसाच्या ताटात ती प्रेमाने पडायला हवी. आपण आहोतच एकमेकांना साथ द्यायला. आपल्या या घरात माझं तुझं करत बसण्यापेक्षा सगळं आपलं समजलं तरच घरात एकोपा राहील. ह्या तेलाच्या पोळीसारखं. म्हटलं तर हिचे तीन पदर वेगळे पण म्हटलं तर ही एकच पोळी. आपलं पोट भरणारी. घराचं घरपण जपणारी.” आशाताई म्हणाल्या आणि अमृता उठून त्यांच्या गळ्यात पडली आणि म्हणाली,
“हो आई, खरंच आहे… आपणही असेच राहुयात, ह्या तेलाच्या पोळीसारखेच.”
टीम- सुप्रिया
ट्रेंडिंग कथा- लोका सांगे
"काय गं, गळ्यात मंगळसूत्र नाही..कपाळावर टिकली नाही आणि पायात जोडवी नाही, अशी कशी परवानगी देतेस तू सुनेला?"
मंगलाताई घरी येऊन काडी लावल्याशिवाय रहात नसत. गल्लीतल्या एकूनेक सुनेवर नजर ठेवून तिच्यावर टिप्पणी करण्याचा त्यांना छंदच होता.
गल्लीतील त्यांचं कॉर्नरचं घर होतं, त्यामुळे नोकरी करणाऱ्या सुनांना त्यांच्या घरावरूनच जावं लागे. कित्येकदा या सुनेांनी दुर्लक्ष करायचा प्रयत्न केला पण मंगलाताई सुनांची ऑफिसवरून यायची वेळ झाली की बाहेर झोपळ्यावर येऊन बसत आणि एकेकीकडे लक्ष ठेवत.
संध्याकाळ झाली की चक्कर मारायच्या नावाखाली एखाद्या घरात शिरत आणि सुनांकडे बघून त्यांच्या सासवांना भडकवत,
"तुमची सून दिसली होती काल ऑफिसवरून येताना"
"काल तर रविवार होता.."
" बघा, असं विसरायला होतं मला...मी कधी पाहिलं सांगू का??तिने काळी जीन्स आणि जॅकेट घातलं होतं त्या दिवशी.. शोभत नव्हतं हो तिला, आता एका मुलीची आई आहे ती.."
काडी लावून त्या निघून गेल्या आणि इकडे घरात विनाकारण सासू सुनेांनी भांडणं लागली.
या सगळ्या सुना वैतागल्या, एकत्र जमल्या की मंगलाकाकूंना तोंडभरून शिव्या घालत. तरीही हे सत्र सुरूच राहिलं.
मंगलाकाकूंचा एकुलता एक मुलगा बाहेरगावी शिकायला होता. त्याच्या लग्नाचं ठरवायला लागल्यावर त्यांना कळलं की मुलगी आधीच शोधून ठेवलीय. आता नकार देण्याइतपत त्यांची हिम्मत नव्हती.
मुलाचं लग्न झालं. घरात नवीन सुनबाई आली. काही दिवस तरी ती सासरी असणार होती.
एकदा त्यांच्या शेजारी राहणाऱ्या सुनेने..श्वेताने मंगलाकाकूंच्या सुनेला सकाळी बाहेर आलेलं पाहिलं, श्वेता डोळे विस्फारून बघतच राहिली.
"आता वेळ आलीये परतफेड करायची.."
असं म्हणत तिने गल्लीतल्या सगळ्या तिच्या सुना ग्रुपला मेसेज टाकला की संध्याकाळी आपण मंगलाकाकूंकडे जाणार आहोत, हिशेब चुकता करायला..
सगळ्या सुना खूश झाल्या आणि संध्याकाळ होण्याची वाट बघू लागल्या. मनात सगळं साचलं होतं आता ते बाहेर निघणार होतं.. जवळपास सात आठ सुना अचानक मंगलाकाकूंच्या घरी गेल्या, मंगलाकाकूंनी दार उघडलं..इतक्या सगळ्या बायकांना बघून त्यांना दरदरून घाम फुटला..त्यांना दारातूनच बाहेर कटवावं म्हणून त्यांनी निष्फळ प्रयत्न केले..पण सुना न जुमानता आत घुसल्या.
श्वेता म्हणाली,
"काय मग काकू, आता खुश ना? सुनबाई आली..आता आरामच आराम.."
पूर्ण कथा लिंकवर
https://irablogging.com/blog/loka-sange-b_44525
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा