द केस ऑफ द मर्डर ऑफ कैलाश मेथाभाग ५ (अंतिम )

द केस ऑफ द मर्डर ऑफ कैलाश मेथा
भाग ५
माझ्यावर संशय घेत आहात? अहो मी जावई आहे त्यांचा. ही उर्मिला त्यांची मुलगी, माझी बायको आहे. साहेब, खूनी शोधायचा सोडून तुम्ही आमच्याच मागे लागता? मी तक्रार करेन तुमची” – सुरेशभाई आता थरथरत होता. कदाचित भीतीने कदाचित रागाने.
“तुम्ही पार्टीला गेला नव्हता, तर दोन तास कुठे होता?”- वेळेकर.
“मला हे मान्य नाही. मी तुमच्या कुठल्याही प्रश्नाचं उत्तर देणार नाही.” – सुरेशभाई
“तुम्हाला आमच्या प्रश्नांची उत्तरं द्यावीच लागणार आहेत. फक्त इथे की पोलिस स्टेशनच्या इंट्रोगेशन रूम मधे, एवढाच फरक आहे. तुम्ही ठरवा.” – धनशेखर हे त्यांच्या खास पोलिसी जरबेच्या आवाजात बोलले. तेवढ्याने सुद्धा सुरेशला हुडहुडी भरली.
“विचारा.” – सुरेश.
“किती कर्ज आहे तुमच्या डोक्यावर?” – वेळेकर.
“तसं सांगता येणार नाही हिशोब पाहिल्यावर सांगता येईल.” - सुरेशभाई
“तुमच्या व्ययक्तिक कर्जा बद्दल विचारतो आहे. पेढीच्या बद्दल नाही.”- वेळेकर.
“सुरेश तु कर्ज घेतलं आहे? का? मला सांगितलं नाहीस ते?” – उर्मिला.
“१२ करोंडचं कर्ज आहे आणि आता सावकार मागे लागले आहेत त्यांच्या.” – वेळेकर.
“इतकं? पण का?” – उर्मिला.
“बोल सुरेश. आम्हाला माहीत आहे पण तूच सांग.” – वेळेकर.
“शेयर मार्केट चांदी तेजीत होती म्हणून मी कर्ज काढून पैसे लावले होते. पण चांदी एकदम ७५००० वरुन ४५००० वर कोसळली म्हणून लॉस आला.” – सुरेश.
“गुंड मागे लागले होते. जीवे मारण्याची धमकी देत होते. ते गुंड आता पोलिसांच्या ताब्यात आहेत. सुरेश मग बाबांच्याकडे गेला आणि त्यांना कर्ज फेडण्यासाठी पैसे मागितले. त्यांनी साफ इन्कार केला. मग खरं तर याने पोलिसांच्याकडे जायला हवं होतं, पण आमच्याकडे यायचं सोडून याने भलताच विचार केला. बाबांना संपवलं तर सगळा कारभार आपल्या हातात येईल आणि कर्ज आरामात फेडता येईल असा विचार केला.” - वेळेकर
“सुरेश, अरे हे काय ऐकते आहे मी? तू बाबांचा खून केलास? अरे बोल ना.” – उर्मिला.
“मग एक दिवस याने एक क्लॅम्प बनवून घेतला आणि दोरी विकत घेतली. ही दोन्ही दुकानं आम्ही शोधून काढली आहेत. त्यांनी यांचा फोटो ओळखला आहे. त्या दिवशी संध्याकाळी याने बाबांच्या खोलीत जाऊन खिडकीच्या बाजूला क्लॅम्प आणि दोरी दिसणार नाही अशी लटकवून ठेवली.” – वेळेकर.
‘हे कसं शक्य आहे? संध्याकाळी मी घरीच होते, एवढं मोठं दोरीचं बंडल माझ्या नकळत कसं नेता येईल?” – उर्मिला.
“याचं उत्तर सुरेशच देऊ शकेल.” – वेळेकर. पण सुरेश काहीच बोलला नाही. त्यांची सगळी रयाच गेली होती.
“मग साडे आठला पार्टी चं कारण सांगून सुरेश बाहेर पडला. भावेश गेले वर्षभर अमेरिकेत आहे. आमचं त्यांच्याबरोबर बोलणं झालं आहे. हा आधी थोडा वेळ बागेत बसला आणि नंतर अंधेरी स्टेशनच्या प्लॅटफॉर्म १ वर बसला. पावणे अकरा वाजता ड्यूप्लिकेट किल्लीने दार उघडून बाबांच्या खोलीत लपून बसला. बाबा आल्यावर बाबांच्याच पिस्तुलाने त्यांना गोळी घातली.” – वेळेकर
“साहेब हे तुम्ही काय सांगता आहात? ऐकवत नाही हो. माझ्या कानावर विश्वास बसंत नाहीये. सुरेश अरे तू बोल णा काही तरी. सांग हे खोटं आहे म्हणून.” – उर्मिला.
“हे पिस्तूल त्याने आधीच ताब्यात घेतलं होतं. नंतर खिडकीला क्लॅम्प अडकवून तो पसार झाला. आणि खाली पोचल्यावर बारीक दोरीने तो क्लॅम्पपण ओढून घेतला. विशाल तू जो काळा पट्टा पाहिला, तो हाच क्लॅम्प होता. नंतर तुम्ही खोली पोलिस आल्यावर उघडली तेंव्हा क्लॅम्प तिथे नव्हता, कारण याने तो काढून घेतला होता. मग उर्मीलाचा फोन आला असं सांगून सुरेश पुन्हा साळसूदपणे आत आला.” – वेळेकर.
“सुरेश, तुम्हाला काही बोलायचं आहे का?” - धनशेखर.
सुरेशने नकारार्थी मान हलवली.
“सुरेशभाई कैलाशजींचा खून केल्याबद्दल मी तुम्हाला अटक करत आहे.” – धनशेखर.
****** समाप्त.****