दि लूप होल पर्व २(भाग १७)

               अमू किती  चिडतोस रे! तुला मला काही होऊ नये म्हणून किती काळजी असते. गेल्या दोन वर्षात किती त्रास सहन केलास तू एकट्याने आणि तो कमी की काय म्हणून त्यातून हा गोळीबार! पण आता बास मी नाही तुला एकट्याने काही सहन करू देणार रादर मला तुला आता कोणता ही त्रास होऊच द्यायचा नाही म्हणून तर मघाशी मी तुला ठीक आहे म्हणाले कारण मला ना तुझ्याशी भांडायचे नव्हते.पण याचा अर्थ असा नाही की मी तुला अजून एकदा त्या राक्षसाचा सामना करायला एकट्याला पाठवेन! अजिबात नाही.मी ही तुझ्या बरोबर त्या नीच सूर्यकांतचा सामना करायला येणार आहे.तरी  काल अमावस्या होऊन चार दिवस झाले आज तो नाही येणार तुला छळायला कारण तो आठ दिवस  सलग तुझ्या स्वप्नात नाही येऊ शकत.माझ्या लक्षातच नाही आलं आणि तो नीच सूर्यकांत तुझ्या स्वप्नात आलाच पण इथून पुढे तो तुला त्रास नाही देऊ शकणार कारण मी त्याला तसं नाही करू देणार! इथून पुढे त्याच्या आणि तुझ्यामध्ये मी असेन! Love you! असं म्हणून तिने त्याच्या कपाळाचे चुंबन घेतले आणि ती बेडवर तिच्या जागेवर जाऊन झोपली. तिच्या ओलसर ओठांच्या स्पर्शाने त्याची मात्र झोप चाळवली आणि त्याने डोळे किलकिले करून अभीज्ञाला पाहिले आणि तिला मिठी मारली. अभिज्ञा ही हसून त्याच्या मिठीत अलगद शिरली.