सासू-सुनेच्या जुन्या नात्याची नवी सुरुवात

         रेवा मनाशीच विचार करत होती. आधी आईसारखी माया करणारी मोठी वहिनी वैशाखातल्या नदीपात्रासारखी कोरडीठाक झाली होती. तर \"अहो ताई अहो ताई\" म्हणणारी लहान भावजय तोंडाला कुलूप लावून अन् गालावर अबोलीची फुले माळून बसली होती. असू देत माहेरचा हिस्सा नकोच होता आपल्याला! दोघीही भावजयांनी घर आणि शेतीचा हिस्सा वाटून घेतला. आता त्यांना माझ्याशी काही घेणेदेणे नाही. पण प्रॉपर्टी वाटून घेतली तशा आईच्या आठवणी का नाही वाटून घेता आल्या त्यांना? आईच्या साड्या जुन्या फॅशनच्या त्या नकोत म्हणून वृद्धाश्रमात द्या म्हणे\", आणि ती शाल ज्यात आईच्या मायेची उब होती. ती मी मागितली तर महागाची पश्मीना शाल मागणार नाही तर काय?\" असे म्हटले त्यानीं  काय म्हणावं या स्वार्थी विचारसरणीच्या बायांना? मग आपणही आईची मोत्याची नथ आणि मोत्याचा कंठा हट्टाने आणि थोड्या रागानच घेऊन आलो. जाऊदे आता माहेर आपल्याला नेहमी करताच परकं झालं! असा विचार करून रेवाने एक उसासा टाकला.