डिसेंबर -जानेवारी 2025-26
दीर्घकथा लेखन स्पर्धा
नशिबाचे धागे भाग ९
दीर्घकथा लेखन स्पर्धा
नशिबाचे धागे भाग ९
काल रात्री स्वयंपाकघरात मितालीसोबत घालवलेला वेळ आणि तिच्या विचारांमुळे मिळालेला व्यावसायिक आधार, यामुळे आरव पूर्णपणे बदलला होता. सकाळची सुरुवात नेहमीसारखी घाईगर्दीची असली तरी, आरवच्या वागण्यात एक प्रकारची सहजता आणि शांतता होती.
नाश्त्याला आरवने स्वतःहून मितालीसाठी चहा बनवला. त्याने कप तिच्यासमोर ठेवला, तेव्हा तिच्या चेहऱ्यावरचे आश्चर्य लपले नाही.
"तुम्ही... चहा बनवला?" तिने विचारले.
"हो," आरव हसला. "मी तुमच्याकडून मसालेभात आणि बटाटेवडा मागू शकतो, तर तुम्ही माझ्याकडून चहा का नाही घेऊ शकत? घ्या. आणि मला तुमच्या 'वॉल पेंटिंग'बद्दल अधिक जाणून घ्यायचे आहे."
मितालीला त्याच्या या अनपेक्षित सौजन्याने खूप आनंद झाला. तिने चहाचा घोट घेतला आणि म्हणाली, "धन्यवाद. वॉल पेंटिंग हा माझ्यासाठी एक थेरपी आहे. मी जेव्हा जास्त तणावात असते, तेव्हा मला रंगकाम करण्याची गरज वाटते. या भिंतींवर मी जीवनातील संघर्ष आणि आशा दाखवण्याचा प्रयत्न करत आहे."
"तुमची चित्रकला किती गांभीर्याने घ्यायची, हे मला माहिती नव्हतं," आरव म्हणाला. "काल तुम्ही माझ्या व्यावसायिक प्रस्तावावर जो विचार दिला, तो खूप मोलाचा होता. 'कलाकृती' आणि 'व्यवसाय' यांची सांगड घालण्याचा माझा विचार नव्हता, पण तुम्ही मला एक नवीन दृष्टी दिली."
मिताली हसली. "मलाही तुमच्या आयुष्यात काहीतरी 'उपयोगी' ठरल्याचा आनंद झाला. मला माहित आहे, माझा येथे येण्याचा हेतू एक करार आहे, पण मला इतरांना मदत करायला आवडते."
"ऐक, मिताली," आरव म्हणाला. त्याने क्षणभर विचार केला. "माझ्या बंगल्यात मागील बाजूला एक मोठा हॉल आहे, जो सध्या गोदाम म्हणून वापरला जातो. तिथे भरपूर प्रकाश येतो. मी तो हॉल तुम्हाला तुमच्या कलात्मक कामांसाठी देऊ शकतो. तुम्ही तिथे पूर्णपणे स्वतंत्रपणे काम करू शकता. तुम्ही जी भिंत रंगवत आहात, ते काम बाहेरच्या लोकांना दाखवायची तुमची इच्छा आहे का?"
आरवने दिलेला हा प्रस्ताव मितालीच्या अपेक्षेबाहेरचा होता. तिला वाटले होते की, आरव एक कठोर आणि केवळ कामात गुंतलेला माणूस आहे, पण तो तिच्या स्वप्नांना प्रोत्साहन देत होता. 'कराराच्या' सीमा ओलांडून तिला 'तिची' ओळख जपायला मदत करत होता.
"हो, नक्कीच!" मितालीच्या डोळ्यांत चमक आली. "मला खूप आनंद होईल. पण त्यासाठी जो खर्च येईल..."
"खर्चाची चिंता करू नका. तो खर्च माझ्याकडून असेल," आरव म्हणाला. "आणि मलाही तुमच्या कलात्मक जगात डोकावून बघायला आवडेल. कारण, माझ्या 'हाय-टेक सिटी'च्या प्रकल्पात कलेचा समावेश करून मी एक मोठा धोका पत्करला आहे. तो धोका यशस्वी झाला, तर त्याचे श्रेय तुम्हाला जाईल."
त्या दिवशी आरवने ऑफिसमध्ये जाऊन लगेच त्या हॉलची साफसफाई आणि नूतनीकरणाचे काम सुरू केले. त्याने तिथे पेंटिंगसाठी लागणारे सर्व साहित्य आणि आरामदायक बैठक व्यवस्था करून दिली. दुपारी त्याने स्वतःहून मितालीला फोन करून विचारले की तिला आणखी काही हवे आहे का. हा बदललेला आरव पाहून मितालीला आश्चर्य वाटले.
सायंकाळी, आरव आणि मिताली आजोबांना भेटायला हॉस्पिटलमध्ये गेले. आजोबांची तब्येत सुधारत होती. त्यांना मितालीच्या वॉल पेंटिंगबद्दल आणि तिच्या नव्या 'स्टुडिओ'बद्दल कळल्यावर खूप आनंद झाला.
"मिताली, तू माझ्या नातवाच्या आयुष्यात फक्त रंगच नाही, तर आनंदही घेऊन आली आहेस," आजोबांनी भरल्या डोळ्यांनी म्हटले.
आजोबांच्या या शब्दांमुळे आरव आणि मिताली दोघेही अवघडले. त्यांना आठवण झाली की हे 'लग्न' किती कृत्रिम आहे. पण आजोबांच्या आनंदासाठी त्यांनी एकमेकांकडे हसून पाहिले.
हॉस्पिटलमधून परतल्यावर, आरव मितालीला तिच्या नव्या स्टुडिओमध्ये घेऊन गेला. हॉलमध्ये पेंटिंगची साधने, मोठी ईझेल आणि कॅनव्हास पाहून मितालीला खूप आनंद झाला. ती आरवसाठी कृतज्ञ होती.
"धन्यवाद आरव. मी तुमचे उपकार कधीच विसरणार नाही," ती म्हणाली.
"उपकार नाहीत, मिताली," आरवने शांतपणे उत्तर दिले. "तुमच्यामुळे मला कामात एक चांगली संधी मिळाली आहे. आपण फक्त एकमेकांना मदत करत आहोत, एका कराराप्रमाणे."
पण आरवच्या मनात आता फक्त 'करार' नव्हता. त्याला मितालीच्या निरागसतेत आणि तिच्या कलात्मक जगात एक प्रकारचा ओलावा आणि शांतता जाणवत होती, जी त्याच्या कॉर्पोरेट जगात कधीच मिळाली नव्हती.
त्या रात्री, आरव आपल्या खोलीत बसून होता. त्याने जुने फोटो आणि कागदपत्रे चाळायला सुरुवात केली. त्याला एका फोटोत मितालीचा बालपणीचा एक फोटो मिळाला, ज्यात ती एका मुलासोबत (बहुधा दीपक) उभी होती. तो मुलगा तिला खांद्यावर उचलून हसवत होता. हा फोटो बघून आरवाच्या मनात पुन्हा संशयाची एक छोटीशी लाट आली, पण त्या लाटेवर आज ईर्ष्या नव्हती, तर एक वेगळ्याच प्रकारची अस्वस्थता होती.
मितालीच्या मनात 'दीपक' अजूनही असेल, या विचाराने आरव अस्वस्थ का होत आहे? त्याने तर हा करार फक्त सहा महिन्यांसाठी केला आहे. तर मग, त्याला 'परत जाणाऱ्या' मितालीची चिंता का वाटू लागली आहे?
सदर दीर्घकथेचे भाग नियमित पोस्ट होणार असून याचे पुढील भाग चुकू नयेत म्हणून पेज फॉलो करा आणि फॉलो सेटिंग मध्ये जाऊन "favorite" ऑप्शन निवडून घ्या जेणेकरून एकही भाग सुटणार नाही.
©®जान्हवी साळवे
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा