डिसेंबर- जानेवारी 2025-26
दीर्घकथा लेखन स्पर्धा नशिबाचे धागे भाग-३
आरवचा प्रश्न आणि त्याच्या नजरेतील संशय मितालीला असह्य झाला. 'कराराची अट' तोडून त्याने तिच्या खासगी जागेत डोकावले होते.
आरवचा प्रश्न आणि त्याच्या नजरेतील संशय मितालीला असह्य झाला. 'कराराची अट' तोडून त्याने तिच्या खासगी जागेत डोकावले होते.
"आरव," मितालीचा आवाज शांत पण ठाम होता. "मी तुम्हाला माझ्या अटीची आठवण करून दिली होती. ही डायरी कोणाची आहे किंवा मी काय वाचत होते, याच्याशी तुम्हाला काही देणेघेणे नाही."
आरव मागे वळला होता, पण तिच्या शब्दांमुळे तो थांबला. तिच्या बोलण्यातला अधिकार त्याला अनपेक्षित वाटला. तो तिच्या खोलीच्या दाराजवळ उभा राहून तिच्याकडे वळला.
"ठीक आहे," त्याने थंडपणे उत्तर दिले. "मी माझी अट मोडली, हे मान्य. पण एक लक्षात ठेव, तू इथे माझ्या कुटुंबासाठी आहेस. बाहेरच्या जगात किंवा घरात, कोणत्याही प्रकारची 'गोपनीयता' जी कुटुंबाला त्रास देईल, ती मला चालणार नाही."
त्याने डायरीचा उल्लेख केल्यामुळे मितालीचा चेहरा फिका पडला. तिने पटकन डायरी उशीखाली लपवली.
"ही फक्त माझ्या कवितांची डायरी आहे," ती म्हणाली, तिचा आवाज आता थोडा हळवा झाला होता. "माझी स्वप्नं आहेत यात. मी तुम्हाला वचन देते, माझ्या कोणत्याही कृतीमुळे तुमच्या कुटुंबाला, विशेषतः आजोबांना त्रास होणार नाही."
आरवने तिच्याकडे रोखून पाहिले, तिच्या बोलण्यातला 'कविता' हा शब्द त्याला खोटा वाटला. त्याचे मन शंका घेत होते की ती कोणा दुसऱ्या व्यक्तीच्या आठवणीत रमत आहे आणि म्हणूनच तिने इतक्या सहजपणे हे 'अपघाती लग्न' स्वीकारले.
"आशा करतो की हे सत्य असेल," असे म्हणून आरव तिच्या खोलीतून बाहेर पडला. त्याने दार हळूच बंद केले आणि स्वतःच्या खोलीत आला.
तो बेडवर पडला, पण त्याला झोप लागत नव्हती. मितालीची शांतता आणि तिचे डोळे त्याला सतत आठवत होते. तिने वाचलेले 'दीपक' नाव त्याच्या कानावर अस्पष्टपणे पडले होते. त्याने मोबाईल घेतला आणि तिच्या वडिलांना फोन लावला.
"काका, मितालीला लहानपणीचा एखादा खास मित्र किंवा फार जवळचा कोणी नातेवाईक आहे का?" आरवने थेट प्रश्न विचारला.
इकडून तिच्या वडिलांनी उत्तर दिले, "हो आरव, दीपक नावाचा तिचा बालपणीचा मित्र होता. तो तिच्या मामाचा मुलगा आहे. ते दोघे खूप जवळ होते. पण तो आता परदेशात असतो. का विचारतोयस?"
आरवने पटकन विषय बदलला. "काही नाही काका, फक्त औपचारिक माहितीसाठी. काळजी घ्या."
फोन ठेवून आरव विचार करू लागला. म्हणजे ती डायरी... त्या दीपकची आठवण... आरवच्या मनात एक नवीन गैरसमज निर्माण झाला. त्याला वाटले की मिताली हे लग्न केवळ तिच्या कुटुंबासाठी करत आहे, पण तिचं मन अजूनही त्या 'दीपक'मध्ये गुंतलेलं आहे. त्यामुळेच ती लग्नानंतरही इतकी अलिप्त आणि शांत आहे. या सहा महिन्यांच्या करारात ती कधीच त्याची पत्नी बनू शकणार नाही, हे त्याला स्पष्ट जाणवले.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी, जेवणाच्या टेबलावर आरव आणि मितालीची भेट झाली. आरव नेहमीप्रमाणे कामाच्या फाईल्समध्ये व्यस्त होता, पण मिताली शांतपणे नाश्ता करत होती.
"आजोबांना भेटायला जायचे आहे," आरवने अचानक फाईल खाली ठेवून सांगितले. "तिथे आपल्याला 'पती-पत्नी' म्हणून वागावे लागेल. लोकांसमोर आपला करार विसर. लक्षात ठेव."
"मला माझ्या मर्यादांची जाणीव आहे, आरव," मितालीने उत्तर दिले.
पण ती जेव्हा आरवसोबत हॉस्पिटलमध्ये गेली, तेव्हा तिने आरवच्या हातात हात घेतला. ही गोष्ट त्याने कधीच अपेक्षित केली नव्हती. आजोबांना आनंद देण्यासाठी तिने त्याला स्पर्श केला होता, की हा स्पर्श तिच्या मनातील काहीतरी वेगळं सांगत होता?
सदर दीर्घकथेचे भाग नियमित पोस्ट होणार असून याचे पुढील भाग चुकू नयेत म्हणून पेज फॉलो करा आणि फॉलो सेटिंग मध्ये जाऊन "favorite" ऑप्शन निवडून घ्या जेणेकरून एकही भाग सुटणार नाही.
सदर दीर्घकथेचे भाग नियमित पोस्ट होणार असून याचे पुढील भाग चुकू नयेत म्हणून पेज फॉलो करा आणि फॉलो सेटिंग मध्ये जाऊन "favorite" ऑप्शन निवडून घ्या जेणेकरून एकही भाग सुटणार नाही.
©®जान्हवी साळवे
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा