डिसेंबर -जानेवारी 2025-26
दीर्घकथा लेखन स्पर्धा
नशिबाचे धागे भाग ८
दीर्घकथा लेखन स्पर्धा
नशिबाचे धागे भाग ८
मितालीच्या कलात्मक दृष्टिकोनाने आरवच्या मनात विचारांचे मोठे वादळ निर्माण केले होते. त्याने लगेचच आपल्या टीमला एकत्र बोलावले आणि हाय-टेक सिटी प्रोजेक्टसाठी 'पर्यायी डिझाईन'वर काम सुरू केले. मितालीने सुचवल्याप्रमाणे, त्यांनी मूळ डिझाईनमध्ये स्थानिक वारसा आणि पर्यावरणपूरक वस्तूंचा वापर करण्याचे ठरवले. आरवची टीम सुरुवातीला संभ्रमात होती, पण जेव्हा आरवने 'भावनिक मूल्य' आणि 'स्थानीय ओळख' या संकल्पना समजावून सांगितल्या, तेव्हा टीमला नवी दिशा मिळाली.
दुसऱ्या दिवशी, आरव ऑफिसमध्ये पूर्णपणे व्यस्त होता. तो स्वतः मितालीच्या कल्पनेवर इतका उत्साहाने काम करत होता, यावर त्याचा स्वतःचाच विश्वास बसत नव्हता. त्याला जाणवले की, व्यवसाय आणि कला ही एकमेकांपेक्षा वेगळी नसून, ती एकमेकांना पूरक ठरू शकतात. त्याने अनेक तासांच्या मेहनतीनंतर एक उत्कृष्ट 'पर्यायी प्रस्ताव' तयार केला.
दुपारी जेव्हा त्याने निविदा समितीच्या अध्यक्षांना तो प्रस्ताव सादर केला, तेव्हा त्यांना तो खूप आवडला. विशेषतः, कमी बजेटमध्ये इमारतींना दिलेली ‘स्थानीय ओळख’ आणि 'पर्यावरणाचा समतोल' राखणारी ती रचना पाहून ते प्रभावित झाले.
"आरव, तुमचा हा दृष्टीकोन खूप वेगळा आणि खास आहे," अध्यक्षांनी कौतुक केले. "पहिला प्रस्ताव केवळ चांगला होता, पण हा प्रस्ताव... यात आत्मा आहे!"
आरवला यशाची पहिली चाहूल लागली. त्याच्या डोळ्यांसमोर लगेच मितालीचा शांत आणि आत्मविश्वासपूर्ण चेहरा तरळला. तिला 'दीपक'च्या आठवणीतून बाहेर काढणे शक्य नाही, हा विचार अजूनही त्याच्या मनात होता, पण व्यावसायिक जगात तिच्यामुळे मिळालेले यश तो नाकारू शकत नव्हता. त्याने मनातल्या मनात तिचे आभार मानले.
संध्याकाळी आरव घरी परतला, तेव्हा त्याच्या चेहऱ्यावरचा ताण पूर्णपणे उतरला होता. त्याला घरात प्रवेश करतानाच भिंतीवरच्या रंगांचा सुगंध आला.
मिताली हॉलमध्ये एका मोठ्या शिडीवर उभी राहून भिंतीवर रंगकाम करत होती. तिने पांढऱ्या भिंतीवर गडद निळ्या आणि सोनेरी रंगात अमूर्त (Abstract) नक्षीकाम केले होते, जे खूप आकर्षक दिसत होते. तिने कामात इतकी तल्लीन झाली होती की तिला आरव आल्याचे कळले नाही.
आरव शांतपणे तिच्याजवळ गेला आणि तिला कामात मदत करण्यासाठी शिडी धरून उभा राहिला.
अचानक आरवला पाहून मिताली किंचित दचकली. ती शिडीवरून खाली उतरली. तिच्या चेहऱ्यावर, हातावर आणि साडीवर रंगांचे छोटे डाग लागले होते.
"तुम्ही कधी आलात?" तिने विचारले.
"आत्ताच. तू एवढं सुंदर काम करत होतीस, की तुला डिस्टर्ब करावंसं वाटलं नाही," आरव म्हणाला. त्याच्या स्वरात नेहमीची कठोरता नव्हती, तर एक प्रकारची प्रशंसा होती.
मितालीला त्याच्या तोंडून ‘सुंदर’ हा शब्द ऐकून थोडे आश्चर्य वाटले. "धन्यवाद. हे काम तुम्हाला आवडले, हे महत्त्वाचे आहे. आजोबांना रंग खूप आवडतात."
"हो, नक्कीच आवडेल," आरव म्हणाला. त्याने तिच्याकडे पाहत हसण्याचा प्रयत्न केला. "आणि... तुमचा दृष्टीकोन माझ्या कामातही खूप महत्त्वाचा ठरला. मी जो नवीन प्रस्ताव दिला, तो स्वीकारला जाईल अशी शक्यता आहे."
"खूप आनंद झाला हे ऐकून," मिताली म्हणाली. तिने आरवच्या डोळ्यात पाहिले. तिच्या आनंदाचे प्रदर्शन करण्यात कोणताही खोटेपणा नव्हता.
"तुम्ही जेवण केले आहे का?" तिने विचारले.
"नाही. आज मला खूप आनंद झाला आहे. मला सेलिब्रेट करायला आवडेल," आरव म्हणाला. त्याने तिच्याकडे पाहिले आणि एक अनपेक्षित मागणी केली. "तू आज माझ्यासाठी जेवण बनवशील का? तुझ्या हातचे मसालेभात... ते काल मला खूप आवडले."
मितालीला त्याच्या या मागणीवर काय बोलावे, हे क्षणभर कळाले नाही. 'कराराचा नवरा' आज पहिल्यांदाच ‘पत्नी’ म्हणून तिच्याकडे काहीतरी मागत होता. या मागणीत कोणताही अधिकार नव्हता, फक्त एक प्रकारचा नम्र आग्रह होता.
"नक्कीच," ती हसून म्हणाली. "मी बनवते. पण मला मदत करा."
आरव थोडा गोंधळला. "मी? मदत? मला स्वयंपाकघरातील ‘स’ सुद्धा माहीत नाही."
"काही हरकत नाही," मिताली म्हणाली. "तुम्ही फक्त भाज्या चिरण्यात मदत करा. आणि तुम्ही मला तुमच्या प्रोजेक्टबद्दल सांगू शकता. मला अधिक माहिती हवी आहे."
पहिल्यांदाच, त्या दोघांनी स्वयंपाकघरात एकत्र वेळ घालवला. आरव भाज्या चिरताना गोंधळत होता आणि मिताली त्याला हसत हसत सूचना देत होती. स्वयंपाकघरात भाज्यांचे आणि मसाल्यांचे सुगंध पसरले होते, पण त्यापेक्षा अधिक मोलाचा सुगंध होता, तो म्हणजे दोन अनोळखी मनांमध्ये नकळत जुळणाऱ्या हळुवार नात्याचा.
जेवण झाल्यावर ते शांतपणे डायनिंग टेबलवर बसले होते. आरवने आपल्या कामातील गुंतागुंत मितालीला सांगितली, आणि मितालीने अगदी शांतपणे ऐकून त्याला सकारात्मक दृष्टीकोन दिला.
रात्री झोपताना आरवला जाणवले की, त्याने दिवसभर मितालीचा 'दीपक' आणि 'परत जाण्याबद्दल' विचार केला नव्हता. तिने नकळतपणे त्याच्या व्यावसायिक अपयशातून बाहेर पडण्यास मदत केली होती, आणि त्याच्या वैयक्तिक आयुष्यातील तणावही कमी केला होता.
आरवला एक गोष्ट स्पष्ट झाली: हा ‘करार’ असला तरी, ती फक्त एक कागदी स्वाक्षरी नव्हती. दोघांचे स्वभाव आणि कौशल्ये पूर्णपणे भिन्न असली तरी, ते एकत्र येऊन एक चांगले 'युनिट' बनू शकत होते.
आरव आता मितालीला तिच्या कलेच्या दुनियेत अधिक प्रोत्साहन देईल का? आणि या वाढत्या जवळीकमुळे दोघांच्या कराराच्या मर्यादा तुटायला सुरुवात होईल का?
सदर दीर्घकथेचे भाग नियमित पोस्ट होणार असून याचे पुढील भाग चुकू नयेत म्हणून पेज फॉलो करा आणि फॉलो सेटिंग मध्ये जाऊन "favorite" ऑप्शन निवडून घ्या जेणेकरून एकही भाग सुटणार नाही.
©®जान्हवी साळवे
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा