ती अबोल मनाची, सावळी छटा,
नजरेत लपलेली दुःखांची वळणटा।
हसते जरी ओठांवरती हलके,
मात्र आत कुठे तरी आसवांचे ठसे।
नजरेत लपलेली दुःखांची वळणटा।
हसते जरी ओठांवरती हलके,
मात्र आत कुठे तरी आसवांचे ठसे।
शब्द न बोलता बऱ्याच कथा सांगते,
हृदयाच्या कप्यात ती वेदना दडवते।
डोळ्यांत चमकते अज्ञात शांतता,
भूतकाळाच्या सावल्या करत राहतात वळसा।
हृदयाच्या कप्यात ती वेदना दडवते।
डोळ्यांत चमकते अज्ञात शांतता,
भूतकाळाच्या सावल्या करत राहतात वळसा।
तिचं अबोलपण जणू सागराचं गूढ,
गहिऱ्या लाटांखाली दडलेलं दुःखाचं ठाण।
तिच्या हसण्यातही एक सल दडलेली,
जणू उधळून गेली स्वप्नांची वेडी तिरी।
गहिऱ्या लाटांखाली दडलेलं दुःखाचं ठाण।
तिच्या हसण्यातही एक सल दडलेली,
जणू उधळून गेली स्वप्नांची वेडी तिरी।
ती अबोल, पण मनाची खूप जवळची,
शब्द नसले तरी भावना समजणारी।
तिच्या शांततेतही आहे एक गाणं,
अबोल तरीही खूप काही सांगणं।
शब्द नसले तरी भावना समजणारी।
तिच्या शांततेतही आहे एक गाणं,
अबोल तरीही खूप काही सांगणं।
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा