ती चं अस्तित्व

आजही नेमकं तेच केलं होतं त्याने
आणि ही ... ही निमूटपणे सहन करत होती ....नेहमीप्रमाणे .......
बाहेर हॉलमध्ये तयार होऊन बसलेली मुलं त्या आवाजाने धावत बेडरूममध्ये आले .
नेहमीप्रमाणे आई बाबांचं काहीतरी बिनसलं हे एव्हाना ध्यानात आलं होतं त्यांच्या .
पण त्या नाराधामला प्रश्न करायची कुणाचीही हिम्मत नव्हती .
मुलं केविलवाण्या चेहऱ्याने कधी आई कडे तर कधी बाबांकडे पाहत होती .
तो मात्र मस्तमौजी आपल्याच धुंदीत
घराबाहेर पडलाही .