ती हक्काची मोलकरीण भाग - 5

"बाहेरून जेव्हा माणूस थकून घरात येतो तेव्हा त्याला आधी पाणी द्यावं, हे ही तुला कधी समजलं नाही. अंगात ताप भरला असतांना तू तिला भर झोपेतून उठवत होती तर काय पाखीची शी सू साफ करायला. तू पाखीची आई आहे ना तुला करता येत नव्हतं? थोडंही काम केले तुझी कंबर दुखते, मग तिची .. तिची नाही दुखत? तिचं काहीच दुखत नाही. बरोबर ती एक मशिन आहे ना? घरातील बाहेरील सर्व करून पाखीला सांभाळले. तुझी डिलिव्हरी झाली आणि तिने तुला बेडच्या खालीही उतरू दिलं नाही. बाळाचं, तुझं, सगळ्यांच केलंच न? आणि ती आजारी पडल्यावर साधे तिचे कपडे धुतले तर नाहीच पण मशीनलाही तू लावले नाहीस? तुम्हा दोघांच लग्न झालं आणि तुम्ही तिला घरात बांधून ठेवलसं.. बाहेर तिच्या मैत्रिणींशीही बोलायला भेटायला जाऊ देत नव्हते. त्यावर शामलने पावंदी आणली. या बाहेर जातात तर तिकडे घरातील सर्व गोष्टी सांगतात. तू ऐकलं होतस का? तिचं बाहेर जाणं नाही. नातेवाईकांकडे नाही. तिच्या बहिणीकडेही नाही. तेव्हा नव्हतंच आणि आता तर घरात छोटे बाळ आहे म्हणून तिने घराबाहेर बिलकूल पाऊल काढायचं नाही? घरातील मोलकरीण गेली तर घरातील काम कोण करणार ना? बरोबर बोलतेय न मी? साधं कुठे जायचं म्हटलं तर तिला सकाळी लवकर उठून जेवण घरातील सर्व काम करून तिला बाहेर पडावं लागत होतं आणि तिकडून थकून आल्यावर ती ओट्याजवळ गेली की तिथे पसारा पडलेलाच असायचा. मग ती आवरणार. सकाळी सर्वात लवकर उठूनही सर्वात शेवटी ती झोपायची. सर्वाकडून ताईची कोंडी केली. बाप मुलाच्या मध्ये , मुलगा सुनेमध्येही तिलाच आणलं तुम्ही. तिच्या न बोलण्याचा, तिच्या चांगुलपणाचा खूप गैरफायदा घेतला.