तिची तपश्चर्या - भाग ३२

उमाला नेहमीसारखीच पाच वाजता जाग आली. तिला वाटत होतं तिच्या आवाजाने मानसची झोपमोड होऊ नये म्हणून ती अशीच पाच दहा मिनिटं अंथरुणातच राहिली. पण असं लोळत राहणं काही तिच्या स्वभावात नव्हतं म्हणून ती आवाज न करता उठली. अंथरुण पांघरूणाची घडी घातली आणि कपाटाच्या बाजूला ठेवली तिने विचार केला मानस उठल्यानंतर कपाटात ठेवावे म्हणजे आवाज होणार नाही. त्यानंतर ती हळूच बाल्कनीमध्ये आली. मानसच्या रूममधून काय काय निसर्गसौंदर्य दिसतं ते तिला पाहायचं होतं. पण अजून अंधारच होता त्यामुळे जास्त काही ती पाहू शकत नव्हती. तिच्या अंदाजाप्रमाणे इथून उंच उंच डोंगर दिसत असावेत असं तिला वाटत होतं. नंतर ती बाथरूम मध्ये आली. ह्याचं बाथरूम तर जास्तच हाय फाय होतं. तिने पाहिलं तर तिथे सारी पुरुषी सौंदर्यप्रसाधनं होती. नंतर तिच्या लक्षात आलं की एका बाजूला सगळी स्त्रियांची न वापरलेली नवीनच सौंदर्यप्रसाधनं ठेवली होती. म्हणजेच आईंनी तिची योग्य ती काळजी घेतली होती. तिला खूप कौतुक वाटलं. इथे तिला कोणतीही गोष्ट मागावी लागत नव्हती सगळंच न मागता मिळत होतं. रूम मधून बाहेर जायच्या आधी कपाटाचा आवाज न करता तिने हळूच अंथरूण पांघरूण कपाटात ठेवलं. खाली आई आणि बाबा चहा घेत होते. तिला बघून आई म्हणाल्या,