तिची तपश्चर्या - भाग ४८

दरवाजा उघडेपर्यंत मानस बंगल्याचे निरीक्षण करत होता. बंगला म्हणजे वास्तूकलेचा एक अप्रतिम नमुना होता. बंगल्यासमोरच्या मोकळ्या जागेत सुंदर सुंदर फुलझाडं आकर्षक रित्या लावली होती. दरवाजा अस्सल सागवानी आणि प्रशस्त होता. एकंदरीतच बंगला त्यांच्या श्रीमंतीची गाही देत होता. चित्रा ताई आणि नंदिनी दोघी हॉलमध्ये गप्पा मारत बसल्या होत्या. दुपारचे चार वाजले होते. इतक्यात दरवाजाची बेल वाजली. आता कोणाला असेल असा विचार करत चित्राताई उठून दरवाज्यापर्यंत आल्या. त्यांनी दार उघडलं आणि त्या डोळे विस्फारून पाहतच राहिल्या. दरवाजात उमा आणि मानस उभे होते. ते दोघं एक ना एक दिवस इथपर्यंत पोहोचणारच याची त्यांना खात्री होती. परंतु ते इतक्या लवकर इथे येतील असं वाटलं नव्हतं. खरंतर उमाने जेव्हा पत्ता मागितला तेव्हा चित्राताईंच्या मनात आलं होतं की तिला पत्ता देऊ नये. त्याच्यात त्यांचाही एक स्वार्थ होता. तो म्हणजे त्यांचा भाऊ डॉक्टर जयंत. दोघांना दारात बघून त्यांनी