तिची तपश्चर्या भाग ५४

हे शब्द ऐकल्यावर नाही म्हटलं तरी मानसला कोणीतरी आपल्या कानात शिश्याचा रस ओततंय असं वाटलं.  चित्राताई आणि जयंतला मात्र खूप हायसं वाटलं.  त्यांच्या डोक्यावरील खूप मोठा ताण दूर झाला होता.  सर्वात जास्त आनंद तर उमाला झाला होता.  तिच्या मनातील मोरपीसे तिला मऊ रेशमी स्पर्श करत होती. उमाला वाटत होतं की हे शब्द ऐकण्यासाठीच आपले कान आतुर झाले होते.  ती, मानस आणि नंदिनी एकत्र येण्याचा प्रयत्न जरी करत असली तरी तिला मनातून नंदिनी आणि मानसने एकत्र येऊ नये असंच वाटत होतं.  तिच्या प्रबळ
इच्छाशक्तीचा विजय झाला होता.  असं असलं तरी मानस पुढे त्याच्या आयुष्यात तिला काय स्थान देईल हे अजून गुढच होतं.  काही हरकत नाही.  मानस बरोबर आपण आता राहतोय तसंही राहायला तयार आहोत.  मानसचा सहवास आपल्यासाठी परमप्रिय आहे.  आतासुद्धा तो आपल्याशी प्रेमानेच वागतो.  त्याने आपल्याला कधीही तुच्छ लेखले नाही किंवा आपला दुस्वास केला नाही.  नेहमी आपला आदरच केला आहे. योग्य तो मान दिला आहे.  मानसच्या घरातील सर्वच खास करून आई आपल्याला जीवापाड जपतात.  आपले किती लाड करतात. आपल्याला काय हवं नको त्यांना बरोबर कळतं.  कोणती सासू नव्या सूनेसाठी स्वतः हून कपडे खरेदी करेल, साड्या खरेदी करेल.  त्या बाबतीत आपण खूपच भाग्यवान आहोत.