माधवने तिचे दोन्ही हात हातात घेउन त्यांवर आपले ओठ टेकवले तशी ती लाजली आणि धावतच खाली गेली. आपल्या वाघीणीला लाजलेले पाहून बाबा समजले की यंदा कर्तव्य नक्कीच आहे. महिन्या भरातच लग्नाची तारीख निघाली. दाग दागीने, कपड़ेलत्ते कधी हे कधी ते, रोजचिच काहीना काही खरेदी. एक दिवस विसावा नाही अन रात्री आप्तेष्टांच्या घरी जेवणाची निमंत्रण.
''आई मी लट्ठ झाली.'' स्वतःला आरशात पाहून रिवा ओरडली, "आता मी ठरवेल जेवायचा मेनू कोणाच्याही घरी जायच्या. नाहीतर माहीत पडलं लग्नाच्या साडीवरच ब्लाउजच होत नाही म्हणून."
"बाळ जाऊच नाही ना जेवायला कोणाकडे."
"नको वाईट वाटेल त्यांना. मलाही मज्जा येत आहे खूप. सगळे कसे मला एखाद्या राजकन्येसारखं ट्रिट करत आहेत."
"लग्न होतेय ना तुझं म्हणून." आई भावुक झाली. तिचे डोळे भरून आले.
"ए तु कशाला रडतेय? तुलाच तर घाई होती ना माझ्या लग्नाची."
"तुला नाही कळणार. जा तुझा फोन बघ वाजतोय."
माधवचा फोन आलेला पाहून रिवा आनंदली,"बोला..."
"रिवा मला माफ कर. पण आपण हे लग्न नको करायला."
रीवाने फोन ठेवला. मागील विस पंचविस दिवसात जितका रिवाने माधवचा अभ्यास केला, त्यावरून त्याचे कुठे काही लफडं असेल किंवा आपल्याबद्दल कोणी काहीबाही कान भरले म्हणून लग्न नको म्हणनाऱ्यापैकी तो तिला मुळीच वाटला नाही. म्हणून तिथं जाऊन काय तो शोध लावायचं तिनं ठरवलं. कपाटातुन दोन ड्रेस काढून तिने बॅकपॅक मधे कोंबून ती पाण्याची बॉटल भरु लागली.
''रीवा कुठे चाललिस तू ?''
''पुण्याला! ८ ची ट्रॅव्हल आहे. ते पराठे भरून दे डब्यात.''
''काय ...''
''आई काहीतरी झाले आहे तिकडे. मी फोन करते ना तुला.'' रिवाने आईला जोरात मीठी मारून सांगितले.
आईला माहीत होतं थांब म्हटलं तरीही थांबेल ती रिवा काय! म्हणून त्यांनी पराठे पॅक करून तिच्या हातात ठेवून तिला धमकी दिली,
"तु जा, उद्या सकाळी पोहोचशील तिथं. म्हणजे पुर्ण दिवस मिळेल तुम्हा दोघांना. तेव्हा परवा सकाळी तु घरी नाही आली तर मी तिकडे येइल हे लक्षात ठेव."
"तु जा, उद्या सकाळी पोहोचशील तिथं. म्हणजे पुर्ण दिवस मिळेल तुम्हा दोघांना. तेव्हा परवा सकाळी तु घरी नाही आली तर मी तिकडे येइल हे लक्षात ठेव."
"हो ग माझी आई." आईची पप्पी घेउन रिवा घराबाहेर पडली. बाबांना फोन करून थोडक्यात घडलेलं सांगितलं.
रिवा बसमधे बसली तो तिच्या लक्षात आलं की मोबाईल वाजतोय. माधव चे १२-१३ मिसकाॅल! तिकीट वगैरे काढायच्या भानगडीत तिचं पर्स मधल्या मोबाईलकडे लक्ष गेलंच नाही. परत फोन वाजला,
रिवा बसमधे बसली तो तिच्या लक्षात आलं की मोबाईल वाजतोय. माधव चे १२-१३ मिसकाॅल! तिकीट वगैरे काढायच्या भानगडीत तिचं पर्स मधल्या मोबाईलकडे लक्ष गेलंच नाही. परत फोन वाजला,
"तु ठीक तर आहेस ना!" माधवने पलीकडून विचारले.
"इतकी काळजी वाटते माझी?" रिवाने त्याला उलट प्रश्न केला.
'अकोला - पुणे, अकोला-पुणे' बसवाला ओरडला आणि माधवने ऐकलं ,"तु कुठे आहेस?"
"पुण्याच्या बसमधे बसली आहे. सकाळी ८ ला पोहोचते. घ्यायला ये."
"हे बघ तु इथे येउन काही उपयोग नाही रिवा. उगाच तुझ्या आईबाबांना टेन्शन."
"झालं." एक पाॅज घेउन, "हे बघ सरळ सरळ मला कारण सांग लग्नाला नकार द्यायचे. तसेही ११-१२ तास आरामात लागणार आहेत पुण्याला यायला मला. तितक्या वेळात मी उपाय शोधून घेईल."
"म्हणजे तु ऐकणार नाहीस तर...रिवा तुला मी काहीच नाही देऊ शकेल. तेव्हा प्लिज नको करू हट्ट. ''
"तेच काय मला देउ नाही शकनार ते मला सांग. कारण हा लेणदेणचा व्यवहार नकोच मला लग्नात आणि म्हणूनच मी तुला निवडलं."
"ओके मॅडम ऐका,
मी काम करत असलेल्या सॉफ्टवेअर कंपनी मागील काही महिन्यांपासून तोट्यात आहे असे सांगून मॅनेजमेंटने एम्प्लॉयी कमी करायचे ठरवले आहे ज्यात माझेही नाव आहे. त्यात ए आय आल्यामुळे सॉफ्टवेअरशी संबंधित बरीच कामं एका क्लिकवर शक्य झाली आहेत. तेव्हा इतरही कंपन्या मॅन पॉवर कमी करत आहेत. नविन जाॅब कधी, कसा मिळेल? काही हमी नाही. इ पि एफ वर आईच्या बायपास सर्जरीसाठी कर्ज काढले होते तेव्हा तेही फार कमी मिळणार. या एका महीन्याचा पगार येईल पण त्यात काय काय होणार?
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा