Login

संसार नावाच्या जंगलातील वाघीण 4

या तर भेटीला आपल्या संसार नावाच्या जंगलातील वाघिणीला

मग शेताचा प्रश्न. दारूदुकानदाराशी कसं बोलावं या विचारात असतांनाच तिची जाउबाई काही बायकांना घेउन रीवाकडे आली.
"काही विशेष आहे का ताई?" त्यांना बघून रिवाने जाऊला विचारलं.

"अग नाही, या सर्व बायका तुला भेटायला आल्या आहेत. त्यांचं म्हणनं आहे की तु शिकलेली आहे, लोकांची मनं तुला वाचतां येतात."

"मग?" रिवाने प्रश्नार्थक नजरेने त्यांच्याकडे बघितले.

"त्या दारूवाल्याकडे यांच्या नवर्यांनी दागीने, जमीन, घर असं काहीबाही लिहून दिलं आहे. आपल्या शेतीसह यांच्या शेती, इतर वस्तूही सोडवू म्हटलं. ह्या पुर्ण पाठींबा द्यायला तयार आहेत तुला." जाऊ बाईने रीवाला सांगितले.

"मग तर चांगलंच आहे. चला माझ्यासोबत सरपंचकडे. दारूदुकानंच बंद करू आपण." रीवाला दारू दुकानदारांसोबत लढण्याचा मार्ग मिळाला.

रिवा सर्व बायकांना घेऊन सरपंचकडे गेली. सरपंचने तोंडावर दारूबंदी मोहीमसाठी हो ला हो केलं. पण त्याला दारूवाला पैसा पुरवायचा तसंच दारू पाजली की माणसं खूश व्हायची. त्यामुळे प्रत्यक्षात तो काहीच करणार नव्हता. पण दारूवाल्याला गप्प काही बसवेना. शहरी शिकल्या सवरलेल्या बाईच्या नेतृत्वाखाली इतर बायका एकत्र आल्या, धरने केले, मोर्चे काढले तर आपलं काही खरं नाही. म्हणून त्यानं सरपंचचे कान भरले,
"सरपंच तुम्ही ऐका माझं ती पोरगी मोठा डाव रचतेय. तिची नजर तुमच्या सरपंच पदावर आहे. सात महिन्याने सरपंच पदाची निवडणूक आहे. हे ध्यानात ठेउन आली आहे ती इथे."

"अरे पण त्या शहरी पोरीला सरपंच पद मिळवून फायदा काय?" सरपंचने त्याला विचारलं.

"सरपंच आजकाल शहरी पोरीपोरांवर समाजसेवेचं भूत स्वार आहे. मागे नाही का मी ती बातमी दाखवली होती, राजस्थानची लाखात पगार असलेली नोकरी सोडून एक देखणी पोरगी गावात परत गेली अन सरपंच बनून काम करू लागली."

"हो, बरं मग काय करावं आता?" सरपंच ने त्याला पुन्हा प्रश्न केला.

"निवांत राहा तुम्ही. मी करतो सगळं. तुम्ही फक्त काही पैसे द्या." दारू दुकानदाराने सरपंच कडे पैशांची मागणी केली व त्या सरपंचनेही त्याला पैसा पुरवला.
...............

रिवा शेतजमिन कशी आहे ते पाहायला माधवचा मोठा भाऊ, मोहनसोबत शेतात गेली असतां ४-५ माणसांनी त्यांच्यावर हल्ला केला. रिवाने त्यांना चांगलं धुतलं. मोहनने एकाला सोडून बाकीच्यांना पळून जाऊ दिलं. रिवाने त्याला कोणी पाठवलं विचारलं. पण तो तोंड उघडायला तयार नव्हता. म्हणून तिने तिच्या गळ्यातले पेंडेट काढले,
"दादा आता याला सम्मोहीत करते मी. बघा कसा पटपट ऊत्तरं देतो ते...." रिवा मोहनला म्हणाली.

"हो तसंच कर. मी रिकाॅर्ड करतो सगळं. पोलीसांना दाखवू." मोहनने मोबाईलमधे व्हिडीओ शुटींग सुरू केली.

"थांबा मी सांगतो मला कोणी व का पाठवलं. व्हिडीओ बंद करा." तो मारेकरी माणूस गयावया करून बोलला. कारण तो घाबरला. त्याला वाटलं, सम्मोहीत झाल्यावर आपण जर नको ते ही सांगून दिलं तर? बाकी रिवाने फक्त एक मनाचा खेळ खेळून बघितला होता. सम्मोहन विद्या अजून तिला अवगत झालेली नव्हती. मोहनने व्हिडीओ रिकाॅर्डींग बंद केली. त्या मारेकऱ्याने दारूवाल्याचा व सरपंचचा संवाद त्यांना सांगितला. रिवा व मोहन त्याला घेऊन सरपंचकडे गेले. सरपंच त्यांना पाहून चमकला.

"सरपंच तुमची जागा घ्यायची, निवडनुक लढायची माझी अजिबात इच्छा नाही. पण तुम्हीही असं काहीच करू नका ज्याने मला सरपंच व्हायची ईच्छा होईल. मला फक्त गावात दारूबंदी हवी आहे. त्या दारूवाल्याकडे नशेत लिहून दिलेल्या शेतजमिनी परत हव्या आहेत. ते झालं कि मी 'पि एच डी' करायला पुण्याला निघून जाईल." विवा सरपंचला परखड शब्दात बोलली.

"........." सरपंच विचारात पडला.

"मोठा विचार करा सरपंच. गावाचा विकास झाला तर गावाचे नाव होईल, परोपरीने तुमचे नाव होईल. होऊ शकते पार्टी आमदार पदासाठी तुमचा विचार करेल. केव्हापर्यंत विहीरीतले बेडूक बनून राहणार? समुद्रात उडी घ्या." रिवाने सरपंचची नस पकडली.

सरपंचने त्वरित गावात नशामुक्ती केंद्र स्थापित केले. दारूवाल्यावर ॲक्शन घेतली. त्याच्यावर धोकाधडीचा मामला तयार केला गेला. सर्व बाजूंनी येणाऱ्या दबावामुळे दारूवाल्याला सर्वांच्या जमिनी परत कराव्या लागल्या. गावात आनंदीआनंद झाला. माणसं निट वागू लागले. सासरे घरी आले. बायका भेटवस्तु घेऊन रिवाला भेटायला आल्या. रिवाने मोठ्या प्रेमाने सर्व वस्तु घेण्यास नकार दिला. काही करायचंच असेल तर शेतात मदत करा म्हणाली.
पाऊस पडला, पेरणी सुरू झाली. बिजांनी रोपं धरली तशी रिवानेही गोड बातमी दिली.