तिरस्काराचा शेवट गोड २

पण डॉक्टरांनी ॲबार्शान करण्यासाठी मनाई केली आणि मग त्यांच्या जीवनात आली एक छोटीशी परी आकृती. दोन मुलांची जबाबदारी आली. तशा मालतीताई आणि प्रकाशराव बराच हातभार लावत होते. पण तरीही तिला मोकळा वेळ मिळतच नव्हता‌. आकृतीचा जन्म होताच आदेशही आता मोठ्या दादासारखा वागू लागला. पण या सर्व अवस्थेतून जात असतांनाच अवनीचे मात्र स्वतः कडे दुर्लक्ष होऊ लागले. मुलांचे आवरणे, त्यांना न्हाऊ घातले, त्यांना खाऊ पिऊ घालणे, परत घरातील इतर कामे यामुळे तिची फार धावपळ होत होती. तिची तब्येत जरा सुटलीच होती. जिन्स आणि टाॅपमध्ये फिरणारी अवनी हल्ली साडी घालत होती. आदेशचा जन्म झाल्यापासूनच तिचे राहणे बदलले.‌ ती सतत आदेश मध्ये गुंतली होती. त्यामुळे दिवसभराचा आलेल्या थकव्यामुळे ती रात्री लवकर झोपत होती. कारण आदेश केव्हाही रडत असायचा. आता आदेश जरी मोठा झाला असला तरी आकृती मुळे सतत तिची झोपमोड व्हायची‌. अर्थातच आशीष आणि अवनी मध्ये दुरावा निर्माण झाला. फक्त मनानेच नव्हे तर शरिराने सुध्दा ते दूर झाले. याचाच परिणाम दोघांच्याही संसारावर होऊ लागला. आशीष सतत चिडचिड करत होता. तो अवनीशी नीट बोलत सुध्दा नव्हता.