तु असा जवळी रहा...( भाग ४० वा)

फोन ठेवतांना तिच्या गालावर स्मितहास्याची लकेर उमटली. तोच तिच्या बरोबर पुढ्यात साप सळसळतांना दिसला. ती जागेवर उठून उभी राहिली. आज पहिल्यांदा असा साप समोर दिसला होता. कितीतरी संध्याकाळी इथेच प्राजक्ताखाली त्यांच्या प्रेमाचा गुंजारव चालायचा पण कधीही असा सर्प दृष्टीस पडला नव्हता. समोर सापाला पाहून ती चांगलीच घाबरली. आजूबाजूलाही कोणीच नव्हते त्यामुळे नाइलाजाने तिने तेथून काढता पाय घेतला. परतीच्या वाटेवर मात्र पाय जड झाले. मन वेगळ्याच भावनेने भरून आलं. खोल हृदयात एक जीवघेणी कालवाकालव सुरु झाली. तिला काहीच कळत नव्हतं पण खूप काही घडल्याची जाणिव मात्र दाटून येत होती. तिने पुन्हा फोन काढला आणि श्रेयशला कॉल केला. एकदा, दोनदा, तीनदा असे क्रित्येकदा कॉल वाजले पण त्याने फोन रिसीव्ह केला नाही. तिच्या मनातील धाकधूक आणखी वाढली. नदीपासून घरापर्यंतचा वीस ते पंसवीस मिनिटांचा रस्ता तिची दमछाक करून गेला. अर्ध्या रस्त्यात असतांना शेजारचा एक लहान मुलगा धावत तिला तिच्या दिशेने येतांना दिसला.