तूच माझी राधा
भाग २१
मागील भागात
आईंचा आणि गुरूजींचा फोन झाल्यावर आई नंदनला म्हणाली, " नंदन, तूला मुलीला भेटण्याची संधी आलीय. तू सांग आता कधी भेटूयात ?"
" आई , अगं लगेच ?"
" अरे बाळा नुसतं भेटूया. पुढचं पुढे बघू ?"
" हो दादा आई बरोबर बोलतीय. नुसत भेटायला काय हरकत आहे. आम्ही आहोतच की तुझ्याबरोबर . "
" हे बघ नंदन, आपण अमोदला पण बोलवूया. मग तूला तर काही प्रश्न नाही येणार . "
आता काही आई ऐकणार नाही त्यामुळे त्याने मानेनेच होकार दर्शविला.
आई उत्साहात म्हणाली, " रविवारीच बोलवते त्यांना म्हणजे तूला आँफिस मध्ये सुट्टी नको घ्यायला. "
असं म्हणून आई गुरूजींना फोन करायला गेली तर नंदन आँफिसला निघून गेला.
आता पुढे
आई गुरूजीं फोन लावते. " नमस्कार गुरुजी. मी नंदन ची आई बोलतीय ."
" हां बोला ना. काय म्हणताय ? "
" अहो आनंदाची गोष्ट आहे . माझा मुलगा राधा ला पाहिला तयार झाला आहे . तर तुम्ही तिच्या घरच्यांशी बोलून कळवा . शक्यतो रविवारचा दिवस ठरवा. नाहीतर एक मिनिट मीच त्यांच्या घरी फोन करते . चालेल का ? "
" अहो ताई जरा शांत व्हा . मी आधी त्यांच्याशी बोलतो मग तुम्ही फोन करा . चालेल ना ? "
" सॉरी हां जरा उत्साहात गडबडच झाली. तुम्ही बोला आधी. मग मी उदया फोन करते . " असे बोलून आईने फोन ठेवला. अन् ती उठायला लागली तर समोर प्रिया उभी. तिला पाहून म्हणाली, " काय गं अशी काय बघतेस माझ्याकडे?"
"तुझी चाललेली धडपड . आई ग दादाने मुलगी बघायला होकार दिलाय लग्नाला नाही. ए गप्प. लग्नाला पण देईल होकार.
चल तुझ्याशी कुठे गप्पा मारत बसू. सगळी तयारी करावी लागेल. मावशीला फोन करून तिला पण बोलवावे लागेल. "
" अग एव्हढी काय घाई . आधी तिच्या घरी तर बोल . मग बघू . तोपर्यंत कोणालाही बोलू नको. "
" अरे हे लक्षातच नाही आले. मी नाही कळवत कोणाला. जा तू कॉलेजला . "
" हो जाते. काही गडबड करू नको . मी आल्यावर बघू . " असे म्हणून प्रिया निघून गेली. . आई परत विचार करत बसली.
*****
गुरुजी नंदनचा आईचा फोन आला म्हणून लगेच राधाच्या घरी निघाले. रस्त्यात विचार करत होते . राधा तयार आहे पण पुढे काय......... पोरींचे चांगले होउदे रे बाप्पा. विचारात राधाच्या घरी कधी आले कळलंच नाही.
" रोहन आहे का रे ? "
" या या गुरुजी . सगळे आहेत घरात . " असे आराम खुर्चीत बसलेली आजी म्हणाली व आवाज देऊ लागली ," रोहन , राधा, राधाची आई कुठे गेले सगळे. बघा तरी कोण आलेत ?"
आजीचा आवाज ऐकून सगळे बाहेर आले. रोहन म्हणत आला , " कोण आलाय ग आजी ? " समोर गुरुजींना बघून म्हणाला ," अरे गुरुजी . ."
तेव्हढ्यात बाबा म्हणाले , " आज सकाळी सकाळी इकडे ? काय म्हणताय ? "
" अरे आनंदाची बातमी आहे . ते मुलाकडचे रविवारी बघायचा कार्यक्रम करू या असे म्हणतायत . "
बाबा म्हणाले ," लगेच . घाई होईल. आमची काहीच तयारी नाहीय. "
" अहो तयारी काय करायचंय. आपण च तिकडे जाऊया . थांबा मी त्यांना फोन करतो . " असे म्हणून गुरुजींनी फोन लावला पण .
" नमस्कार , मी जोशी गुरुजी बोलतोय . "
" नमस्कार , बोला गुरुजी . बोललात का राधाच्या घरी ? "
" हो. मी त्यांच्याच घरी आहे. घ्या तिच्या वडिलांशी बोला . " असं म्हणून त्यांनी बाबांकडे फोन दिला .
" नमस्कार , मी राजेंद्र कुलकर्णी म्हणजे राधाचे वडील. " त्यानां पुढे काय बोलावे ते सुचलेच नाही. त्यामुळे ते २ मिनिटे थांबूनच राहिले .
" नमस्कार , मी श्रीमती . मीरा रत्नपारखी . मला तुमचे स्थळ आवडले. माझी नक्की खात्री आहे तीच माझी सून होणार . "
हे ऐकून बाबांना दडपण च आले. ते म्हणाले , " ताई , तुम्ही पुढचा विचार करतायत . पण आधी मुलांची पसंती तर होऊ दे . "
" हो . तुमचं बरोबर आहे . तर मी काय म्हणते, तुम्ही रविवारी आमच्या घरी या . म्हणजे तुम्हाला घर बघणे होईल. "
" हो चालेल . आम्हीच येतो. पण आम्हाला इथून येई पर्यंत थोडा उशीर होईल .इथून पुण्यात यायचे म्हणजे.... "
" तुम्ही एक काम करा . माझ्या बहिणीच्या घरी आदल्यादिवशी या. मी तुमची सगळी तिथे व्यवस्था करते. "
" अहो , पण त्यांच्या घरी कसे? "
" काळजी करू नका . त्या एकट्याच असतात . "
" बरं . मी घरच्यांशी बोलतो रात्री कळवतो."?
फोन ठेउन बाबा म्हणाले ," ताईंचे म्हणणे आहे की , आपण शनिवारी रात्री त्यांच्या बहिणीकडे राहावे. मग रविवारी सकाळी कार्यक्रम करावा . "
आई म्हणाली , " अहो , त्यांच्या बहिणी कडे कसे ? "
" आपल्याला जायला उशीर होईल . त्या घरी एकट्याच असतात तर तिथे सोय करते म्हणाल्या. "
गुरुजींकडे बघून म्हणाले , " तुमचं काय म्हणणे आहे गुरुजी ? हे योग्य आहे का ? "
" अजून दोन दिवस आहेत तर आपण आज विचार करून उद्या त्यांना सांगूया . आता पासून दडपण नको घ्यायला . मी एकदा घरी जाऊन त्यांच्याशी सविस्तर चर्चा करतो . तो पर्यंत तुम्ही पण विचार करा . " बाबांनी यावर फक्त मान हालवली .
गुरुजी निघून गेले. सगळे आपापल्या कामाला गेले. आजी खुर्चीत बसून विचार करत होती सगळ्या गोष्टींचा .
*****
इकडे मीरा ने लगेच आपल्या बहिणीला म्हणजे उमा ला फोन लावला. तिला उचले पर्यंत सुध्दा दम नव्हता . उमाने फोन उचल्यावर लगेच मीरा म्हणाली , " काय ग काय करत होतीस ? इतका वेळ लागतो का फोन उचलायला . "
" सकाळी सकाळी काय भूकंप झालाय का ? एवढी कसली ग घाई तूला ताई ? "
" भूकंप नाही झालाय . चांगली बातमी आहे . "
" काय झाले? "
" ऐक तर , अग नंदन मुलगी बघायला तयार झालाय . "
" अरे व्वा, काय सांगतेस? सांग पटापट कोण कुठे .... "
" अग हो . ऐक , गणपतीपुळे ला राहते . तिचे नाव राधा आहे. आपण रविवारी बघण्याचा कार्यक्रम करणार आहोत . "
" किती छान . मी दुपारीच येते तुझ्याकडे मग बोलू . "
" चालेल. ये नक्की . मी वाट बघतीय . ठेवते . ये बर का नक्की "
****
दुपारी सगळे जेवायला बसे होते तेंव्हा आजी म्हणाली , राजेंद्र , काय विचार केलास ? "
" अग आई , मला तर काही सुचतच नाहीय . त्यांच्या घरी राहायचे , मग कसे वाटते ? "
" तुझे बरोबर आहे पण असा विचार करून बघ की , जर आपण त्यांच्या कडे गेलो तर आपल्याला अजून त्यांची चैकशी करता येईल. त्यांचा स्वभाव लक्ष्यात येईल . आजूबाजूचा अंदाज लावता येईल. कळतेय ना मी काय म्हणताय ते ? "
बघुया पुढच्या भागात राधाचे कुटूंब जायला तयार होते का ते ?
क्रमशः
©®सौ. चित्रा अ. महाराव
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा