आज खूप वर्षांनी तिला पाहिलं होतं. मधुरा. नावाप्रमाणेच मधुर होती. मैत्रिणीच्या घोळक्यात नेहमीच रमलेली असायची. केशव तिच्यावर एकतर्फी प्रेम करायचा. कॉलेजमध्ये जाण्याचं ते एकमेव कारण होतं.
नजर चोरून तिला पाहत राहणं. तिच्या आजूबाजूलाच बसून तिचं निरीक्षण करणं, त्याला ती मनापासून आवडायची. त्याचं पाहिलं प्रेम होती. आकर्षण नव्हतं. कितीवेळा त्याने विचार केला होता मधुराला मनातलं सांगायचा; पण नाहीच झालं.
ती बोलक्या स्वभावाची आणि हा मात्र अबोल. अबोल असल्यामुळेच त्याला कधी धीर झाला नाही. त्याचा खास मित्र विलास तो मात्र तिच्याशी बोलायचा. विलासचं कौतुक वाटायचे. कसा पटकन बोलून मोकळा होतो. मी मात्र तोंडातून शब्द सुद्धा निघत नाही.
जुन्या दिवसाची गोष्टच निराळी.
आजची ती आणि आधीची ती बरंच अंतर होतं.
मनातला एक कप्पा मात्र तिच्यावर केलेल्या एकतर्फी प्रेमाची अजूनही ग्वाही देत होता.
"मे आय कम इन सर?" एकदम आत्मविश्वासाने ती म्हणाली.
वहीत काहीतरी तो लिहीत होता. तिच्या मधाळ आवाजाने सर्वांचे लक्ष वेधले गेले. त्याचेही लक्ष वेधलं गेलं. ब्लु जीन्स आणि छान कॉलरवालं पांढरं शर्ट घातलेली देखणी तरुणी वर्गात शिरताच मुलांच्याच नव्हे तर मुलींच्याही नजरा तिच्यावर स्थिर झाल्या.
रेखीव भुवया, कमरेपर्यंत सोडलेले मोकळे केस. हलकीशी गुलाबी रंगाची लिपस्टीक. गोबरे गाल. हाय हिल घातली होती तरी तिची चाल अगदी परफेक्ट होती, बहुतेक तिला सवय असावी.
"तुला उशीर का झाला." सर फळ्यावर खडूने लिहीत म्हणाले.
"सर,मी चुकून दुसऱ्या वर्गात जाऊन बसले. नंतर लक्षात आलं माझं डिव्हिजन हे आहे. मी क्लास डिस्ट्रुब केला त्यासाठी सॉरी" प्रत्येक शब्दात आत्मविश्वास ओसंडून वाहत होता.
तिच्या बोलण्याने सर देखील प्रभावित झाले.
"ठीक आहे. जा बेंचवर जाऊन बस."
मुलींच्या रांगेत. अगदी पहिल्याच बेंचवर बसली. तास सुरू झाला. सरांनी प्रश्न विचारले. प्रत्येक प्रश्नाचे तिने अचूक उत्तर दिलं. ब्रेन विथ ब्युटी ह्याचा संगम. कितीतरी मुलं तिच्यावर फिदा झाली होती. केशव देखील त्यातलाच एक.
घरी आला तरी तिचे विचार डोक्यात पिंगा घालत होते. आजवर किती मुली पहिल्या; पण ही वेगळीच होती.
सर्वांना आकर्षित करणारी अशीच होती.
दुसऱ्या दिवशी जो तो तिच्याशी बोलण्याचा प्रयत्न करू लागला.
केशव मात्र शांतच.
मुलींशी मैत्री करण्याचा प्रश्नच नव्हता. हा पठया तर सरळ प्रेमातच पडला होता. पहिल्या प्रेमाची बातच निराळी.
मनाला हुरहूर लावणारी ती त्याच्या ह्रदयाच्या कप्प्यात बंदिस्त झाली.
'मी तिच्याशी मैत्री करायची म्हंटलं तरी ती माझ्याशी मैत्री करेन? मी चष्मीश, सिम्पल अगदी साधा आणि ती मात्र फेशनेबल. जिच्याशी मैत्री करतांना दहा वेळा विचार करावा लागतोय तिच्याच प्रेमात पडलो आहे. केशव काय हे? कसं होणार तुझं? काही केल्या तिचा विचार जात नाहीये.'
तारुण्याचा उंबरठ्यावर असलेला केशवच्या डोक्यातून मधुरा जाता जाईना.
पहिल्यांदा ती त्याच्याशी बोलली तो किस्सा त्याला आठवला. त्याची त्यालाच हसू आले.
काय होता बरं किस्सा? वाचा पुढच्या भागात.
(क्रमशः)
अश्विनी ओगले.
वाचकहो कशी वाटली कथेची सुरवात? कंमेंटमध्ये जरूर सांगा. केशव आणि मधुराची एक गोड प्रेमकहाणी नक्कीच तुम्हाला वाचायला आवडेल.
वाचकहो कशी वाटली कथेची सुरवात? कंमेंटमध्ये जरूर सांगा. केशव आणि मधुराची एक गोड प्रेमकहाणी नक्कीच तुम्हाला वाचायला आवडेल.