गेल्या भागात आपण पाहिले की मधुरा वाढदिवसाला सर्वांना घरी बोलावते.
स्वराजच्या डोळ्यातील मधुरासाठी प्रेम केशवला खटकत होतं. आता पाहू पुढे.
स्वराजच्या डोळ्यातील मधुरासाठी प्रेम केशवला खटकत होतं. आता पाहू पुढे.
मधुराचा वाढदिवस म्हणजे त्याच्यासाठीही खास दिवस.
'काय गिफ्ट द्यावं बरं? तिला आवडेल असंच काहीसं घ्यायला हवं. छान असा ड्रेस घेऊ का? नको.. असं काहीतरी देतो जे कायम तिच्यासोबत राहील.'
'काय गिफ्ट द्यावं बरं? तिला आवडेल असंच काहीसं घ्यायला हवं. छान असा ड्रेस घेऊ का? नको.. असं काहीतरी देतो जे कायम तिच्यासोबत राहील.'
बराच वेळ तो विचार करत होता.
शेवटी त्याला छान कल्पना सुचली.
त्याला चित्रकला छान जमायची. मधुराला तिचं छान असं चित्र काढून देतो नक्कीच तिला आवडेल. चला गिफ्ट काय द्यायचे ते ठरलं. आता कधी एकदाचा तिचा वाढदिवस येतो असं झालं.
त्याला चित्रकला छान जमायची. मधुराला तिचं छान असं चित्र काढून देतो नक्कीच तिला आवडेल. चला गिफ्ट काय द्यायचे ते ठरलं. आता कधी एकदाचा तिचा वाढदिवस येतो असं झालं.
मधुरा देखील खूप उत्साही होती. तिचे सगळे खास फ्रेंडस येणार होते.
त्यांच्यासाठीही स्पेशल काहीतरी करायचं होतं.
बघता बघता तो दिवस आला.
केशवने तर बरोबर रात्री मॅसेज पाठवला. नंतर विचार केला फोन करून शुभेच्छा द्याव्यात.
कॉल केला तर तिचा फोन बिजी येत होता.
कॉल केला तर तिचा फोन बिजी येत होता.
'कोणाशी बोलत असेल बरं? अर्चना असेल का? की तो स्वराज?'
पाच मिनिटाने तिचाच कॉल आला.
"हॅलो केशव. सॉरी हा दुसऱ्या कॉलवर होते."
मधुरा.
"इट्स ओके. विश यु अ व्हेरी हॅपी बर्थडे मधुरा."
"थँक यु सो मच केशव."
"केशव, स्वराजचाही कॉल येतोय. मी बोलू का त्याच्याशी? त्यानेही शुभेच्छा द्यायला फोन केला असेल."
त्याला तिच्याशी अजून बोलायचं होतं.
'हा स्वराज ना?'
'हा स्वराज ना?'
"नो प्रॉब्लम. बोल त्याच्याशी."
"ओके. बरं ऐक उद्या वेळेत ये हं."
"हो नक्की."
केशव नाराज झाला.
'मी असाच मधुराच्या आयुष्यातूनही बाजूला होणार का?'
हा प्रश्न त्याचं मन उदास करत होता.
डोक्यात फक्त आणि फक्त विचार.
'काय बोलत असेल तो? तिला नेहमीच इम्प्रेस करतो. आताही असंच काहीसं करणार. त्याचं गिफ्ट देखील वेगळं असेल. तो दिसायलाही हेड्सम आहे. मधुराला तो आवडतो का?'
बरेच प्रश्न त्याला भंडावून सोडत होते.
इथे स्वराजने तिला शुभेच्छा दिल्या.
दुसऱ्या दिवशी सगळे मधुराच्या घरी जमले.
मधुराने छान गुलाबी रंगाचा ड्रेस घातला होता.
खूपच गोड दिसत होती. मोकळे सोडलेलं केस, हलकासा मेकअप आणि चेहऱ्यावर नेहमीप्रमाणे आत्मविश्वास ओसंडून वाहत होता.
केशव,अर्चना, विलास आले होते. स्वराज अजूनही आला नव्हता.
ती त्याला फोन लावणार तितक्यात त्याचा फोन आला.
"सॉरी मधुरा मला यायला जमणार नाही." स्वराज.
"असं काय करतो? ये ना प्लिज."
"खरंच नाही जमणार. अर्जेन्ट काम आहे. सॉरी मधुरा."
ती नाराज झाली.
"काय गं कोणाचा फोन होता?" अर्चनाने विचारले.
"स्वराजचा फोन होता. म्हणाला यायला जमणार नाही, काम आहे."
हे ऐकून तर केशव एकदम खुश झाला.
"असा काय हा? यायचं नव्हतं तर आधीच सांगायचे." अर्चना रागात म्हणाली.
"ठीक आहे गं असेल काही काम." मंदा मधुराला समजावत म्हणाली.
"मधुरा, चल ना लवकर केक काप. मला भूक लागली आहे." विलास पोटावर हात फिरवत म्हणाला.
"तू तर भुक्कड आहेस. जेव्हा बघावं तेव्हा तुला भूक लागते." अर्चना त्याला चिडवत म्हणाली.
"तुम्ही दोघेही माझ्या वाढदिवसालाही असे टॉम अँड जेरी सारखे वागणार का?" मधुरा.
"मी कुठे काय बोललो. ही तुझी मैत्रीण मला भुक्कड बोलतेय."
"विलास शांत हो बरं." केशव.
विलास अर्चनाला चिडवत होता आणि अर्चनाही काही कमी नव्हती, ती पण त्याला चिडवत होती.
मधुरा केक कापणार तितक्यात बेल वाजली.
"कोण असणार?" मंदा.
मधुराने दार उघडलं. पाहते तर स्वराज आला होता.
"व्हॉट अ सरप्राईज?" ती त्याला बघतच बसली.
भलतीच खुश झाली.
त्याने तिच्यासाठी एक मोठा टेडी बेअर आणला होता.
तिने तो लगेच घेतला.
"किती छान आहे हा टेडी." टेडीला कवटाळत म्हणाली.
"मला माहित होतं तुला आवडणार." स्वराज म्हणाला.
"तू तर फोनवर म्हणाला होता तुला यायला जमणार नाही."
"हो म्हणालो होतो पण खोटं होतं ते. तुझ्या चेहऱ्यावर हे गोड हास्य बघायचं होतं." खूप हळू आवाजात म्हणाला.
केशव हे फार निरखुन पाहत होता.
"अगं त्याला आत तरी बोलव. केव्हा पासून दारातच उभा आहे."
"हो आई."
"स्वराज, वेलकम टू माय होम." तिने स्मितहास्य करत त्याला घरात घेतलं.
"आई, हा स्वराज.ह्याच्याबद्दल तुला सांगितलं होतं ना ?"
"माझ्याबद्दल चांगलं सांगितलं का वाईट ?" मिश्किल हसत म्हणाला.
"टेंशन नको घेऊ, तुझ्याबद्दल चांगलं सांगितलं आहे."
"वाचलो." त्याने दीर्घश्वास घेतला.
यावर सगळेच हसू लागले.
यावर सगळेच हसू लागले.
मधुराने केक कट केला. सर्वात आधी आईने तिला केक भरवला. स्वराज तिच्या बाजूलाच उभा होता त्यानेही लगेच तिला केक भरवला.
ते पाहून केशवला कसंतरी होत होतं.
'ह्याच्यासारखं वागायला मला ह्या जन्मी शक्य नाही.'
सर्वांनी तिला गिफ्ट दिलं.
अर्चनाने सुंदर वन पिस आणला होता.
विलासने वॉच आणि केशवने तिचं सुंदर असं चित्र. ते पाहून ती खुश झाली.
विलासने वॉच आणि केशवने तिचं सुंदर असं चित्र. ते पाहून ती खुश झाली.
"केशव, किती सुंदर चित्र काढलं आहेस. खरंच खूप आवडलं मला. हे मी कायम जपून ठेवणार. खरंच थँक यु सो मच."
चित्राला न्याहाळत होती.
स्वराजनेही पाहिलं.
"वा! खूप सुरेख चित्र आहे. तू तर कलाकार आहेस." स्वराजने कॉम्प्लिमेंट दिली.
"थँक्स स्वराज."
केशवची नजर केवळ मधुराच्या चेहऱ्यावर होती.
'मला माहित होतं तुला हे गिफ्ट आवडणार.'
"हो ना तुला केशवचं गिफ्ट आवडलं. शेवटी तो तुझा गुणी मित्र." अर्चना विलासकडे पाहून डोळे मिचकावत म्हणाली.
"बरोबर बोलतेय तू मधुरा. आपलं गिफ्ट इतकं खास नाही." केशव हसू आवरत म्हणाला.
"तुम्ही दोघं काहीही बोलता हं. मला दोघांचंही गिफ्ट आवडलं आणि काय हे आता मला चिडवायचं म्हणून मगाशी भांडणारे आता बरोबर एका टीममध्ये आलात.?" तिने कमरेवर हात ठेवत विचारले.
"मुलांनो, चला बरं जेवून घ्या. गप्पा नंतर मारा." मंदा डायनिंग टेबलवर पाण्याचा जग ठेवत म्हणाली.
मधुरा आणि अर्चना तिला मदत करायला गेल्या.
"दोस्त दोस्त ना रहा, प्यार प्यार ना रहा."विलास केशवकडे बघत गाणं गुणगुणत होता.
"हे मध्येच काय तुझं रडगाणं?" केशव त्याच्याकडे तिरपा कटाक्ष टाकत म्हणाला.
"मधुराचं चित्र बरोबर काढलं आणि माझं नाही काढलं. मित्रा, तू बदलला खूप बदलला."
"तुझंही चित्र काढून देईन बस?"
"खरंच?"
"हो खरंच. फक्त गाणं बोलू नको."
मधुराने आवाज दिला.
छान जेवणाचा बेत केला होता.
सर्वांनी पोटभर जेवण केलं.
मधुरासाठी आजचा दिवस खूप स्पेशल होता.
स्वराज देखील वेगळ्याच दुनियेत होता. थोडासा भावनिक झाला होता.
क्रमशः
अश्विनी ओगले.
कथेचा पुढचा भाग पोस्ट करायला खूपच उशीर झाला त्यासाठी सर्व वाचकांना मनापासून सॉरी. काही कारणास्तव मध्येच भाग लिहिणे बंद केले होते.
आजचा भाग कसा वाटला हे सांगायला विसरू नका. धन्यवाद.