तुझ्यात जीव गुंतला भाग ११.
गेल्या भागात आपण पाहिले की, स्वराजने मधुराला तिच्या वाढदिवसा दिवशी तो तिच्यावर प्रेम करतो हे सांगितले. ती देखील खुश होते.
'तो माझ्या उत्तराची वाट पाहत असेल ना? काय करू?'
खरंतर हा सुखद धक्का होता.
तिलाही तो आवडू लागला होता, म्हणून तर ती त्याचा इतका विचार करत होती. स्वराजच्या सानिध्यात आल्यापासून ती स्वतःवर जास्त प्रेम करू लागली होती. ती बदलली होती.
तिलाही तो आवडू लागला होता, म्हणून तर ती त्याचा इतका विचार करत होती. स्वराजच्या सानिध्यात आल्यापासून ती स्वतःवर जास्त प्रेम करू लागली होती. ती बदलली होती.
पण केशव, त्याचं काय? तो देखील तिच्यावर प्रेम करत होता. त्याचा जीव मधुरामध्ये गुंतला होता.
इथे स्वराज मधुरा काय विचार करत असेल हाच विचार करत होता. त्याने देखील खूप धीर एकवटून तिला मनातलं सांगितलं होतं.
जे देखील लिहिलं होतं ते अगदी मनापासून लिहिलं होतं.
'मधुरा हो बोलेल ना? मी घाई केली का हे सांगायची? इतके दिवस केवळ मैत्री होती आणि आता आता तर मी तिला मनातलं सांगितलं आहे मी कसं तिला सामोरे जाणार?'
ह्या विचाराने त्याच्या अंगावर काटा आला.
त्याचे वडील प्रकाश त्याच्या चेहऱ्यावरचे भाव टिपत होते.
"स्वराज." त्याच्या खांद्यावर हात ठेवला.
तो दचकला.
तो दचकला.
"बाबा, तुम्ही झोपला नाही?"
चेहऱ्यावर आलेला घाम पुसत म्हणाला.
"हो तुझी वाट बघत होतो; कसा झाला वाढदिवस?"
"हो बाबा छान सेलिब्रेट केला. मधुराच्या आईने छान जेवणाचा बेत केला होता."
"तिला गिफ्ट दिलं ना?"
"हो बाबा."
"बरं. आता झोप."
"हो बाबा."
'बाबांना सांगू का?'
त्याच्या चेहऱ्यावर दिसत होतं की, तो खूप विचार करतोय.
"स्वराज, इतका काय विचार करतोय?"
"काही नाही."
"कपडे बदल आणि झोप. उद्या कॉलेज आहे ना?"
"हो बाबा."
बाबा अजून प्रश्न विचारतील,म्हणून तो त्याच्या बेडरुममध्ये गेला.
'आताच बाबांना काही सांगायला नको. मधुराचा होकार आला की कळवतो. मधुराने फोन का केला नाही? ती नकार तर देणार नाही ना?'
त्याला टेंशन आलं.
झोपच लागत नव्हती.
इथे मधुरा देखील त्याच्या विचारात होती.
दुसऱ्या दिवशी कॉलेजला जातांना छान तयारी केली.
कॉलेजच्या गेटवर अर्चना भेटली.
"मधुरा, आज खूप छान दिसतेय."
"थँक्स."
तिची नजर स्वराजला शोधत होती.
समोरून केशव आणि विलास येताना दिसले.
स्वराज अजून आला नव्हता.
स्वराज अजून आला नव्हता.
"मधुरा, वाढदिवस कालच होता ना?" विलास.
"हो; पण असं का विचारतोय?"
"आज इतकी छान तयार होऊन आली आहेस, असं वाटतंय आजच वाढदिवस आहे."
मधुरा हसू लागली.
"आम्ही मुली नेहमीच छान तयार होऊन येतो. तुम्हा मुलांसारखं नाही, उचलली बॅग आणि निघालो कॉलेजला." अर्चना त्याला चिडवायच्या उद्देशाने म्हणाली.
"असंही मेकअप करण्याशिवाय तुम्हाला येतं तरी काय?" विलास केशवकडे डोळे मिचकावत म्हणाला.
"आम्ही मुली सर्वच गोष्टीत पुढे आहोत. सगळं जमतं आम्हाला."
"हो अगदी भांडायला देखील सहज जमतं."
केशव.
"काय म्हणालास?"
"तुम्ही दोघं एकही दिवस शांत बसू शकत नाही ना?" मधुरा.
"ह्या अर्चनानेच सुरवात केली,म्हणे आम्ही मुलं बॅग उचलतो आणि कॉलेजला येतो."
विलास.
"मी कुठं चुकीचं बोलले. कधी कधी तर पेन सुद्धा नसतो तुझ्याकडे. माझ्याकडून घेतो पेन."
" दोघेही शांत बसा ." मधुरा मिश्किल हसत म्हणाली.
समोरून स्वराज येताना दिसला.
मधुरा आणि स्वराज दोघांची नजरा नजर झाली .
स्वराज दुसरीकडे पाहू लागला.
विलासने त्याला आवाज दिला.
स्वराजच्या ह्रदयाची धडधड वाढली होती.
स्वराजच्या ह्रदयाची धडधड वाढली होती.
त्याने आधी ऐकून न ऐकल्यासारखं केलं.
दुसऱ्या दिशेने चालू लागला.
'देवा! मी किती घाबरतोय. मधुराने ह्या सर्वांना सांगितलं असेल का? नाही तसं ती नाही करणार. मी कसं सामोरे जाऊ. देवा शक्ती दे. गणपती बाप्पा शक्ती दे.'
पुन्हा विलासने आवाज दिला.
"हा स्वराज असं काय करतोय? आपण इथे आहोत आणि हा भलतीकडे चालला आहे."
ह्या प्रश्नाचे उत्तर मधुराला चांगलं माहीत होतं.
ती गालातल्या गालात हसत होती. त्याला पाहिले आणि मनात फुल पाखरू उडू लागले.
वेगळंच फिल होत होतं. भीतीही वाटत होती.
त्याच्या नजरेला नजर भिडत नव्हती. आपली बिनधास्त,कॉन्फिडंट मधुरा प्रेमात पडली होती.
खऱ्या प्रेमात.
ती गालातल्या गालात हसत होती. त्याला पाहिले आणि मनात फुल पाखरू उडू लागले.
वेगळंच फिल होत होतं. भीतीही वाटत होती.
त्याच्या नजरेला नजर भिडत नव्हती. आपली बिनधास्त,कॉन्फिडंट मधुरा प्रेमात पडली होती.
खऱ्या प्रेमात.
मैत्री निखळ असते; प्रेम हे वेगळ्या विश्वात घेऊन जाणारं असंच असतं ना? आता मैत्रीतलं प्रेम कोणत्या वळणावर जातंय ते पाहूया.
बघूया स्वराज आणि मधुराचं प्रेमविश्व कसं आहे.
क्रमशः
अश्विनी ओगले
अश्विनी ओगले
वाचकहो कथा आवडत असेल तर एक लाईक आणि कंमेंट जरूर करा.