"काय झालं विवेक? सगळं ठीक आहे ना?" त्याच्या बायकोने विद्याने त्याला विचारले.
"काहीच ठीक नाही विद्या, कसा मार्ग काढू कळत नाहीये." विवेक डोक्याला हात लावून बसला होता.
"सांगशील का मला काय झालं आहे?"
"विद्या, माझी नोकरी गेली." असं बोलून तो तिच्या गळ्यात पडून रडायला लागला.
ते ऐकून विद्याच्या पायाखालची जमीन सरकली.
"विवेक, काही तरी मार्ग काढू."
ती त्याला धीर देत म्हणाली.
ती त्याला धीर देत म्हणाली.
"हे बोलणं सोप्प आहे विद्या. करणं अवघड आहे. मला काहीच सुचत नाहीये. कसं होणार आपलं? घर खर्च, घराचे हफ्ते, राधाच्या शाळेची फी. माझं काहीच डोकं चालत नाहीये."
विद्याला इतकं माहीत होतं की काहीही झालं तरी निराश होऊन चालणार नव्हतं. मार्ग काढावा लागणार. ह्यातून मार्ग काढण्यासाठी काही ना काही करावं लागणार होतं. धीर सोडून काहीच साध्य होणार नाही हे ती जाणून होती. हात पाय गाळून बसल्याने मार्ग सापडत नाही. उलट आहे ती ताकद निघून जाते.
"विवेक, ही नोकरी सुटली म्हणून काय झालं तू दुसरी नोकरी शोधण्यासाठी प्रयत्न कर. मी देखील कसं कमवता येईल ते बघते."
"राधाचं काय?"
"तू नको टेंशन घेऊ मी बरोबर मॅनेज करते."
विद्याने ब्युटी कोर्स आधीच केला होता. आता काहीही करून पैसा कमवायचा तिने ठरवलं.
तिने घरातूनच सुरवात करायचे ठरवलं.
तिने बचत केलेल्या पैश्यातून पार्लरचं सामान आणलं. शेजारी,नातेवाईक सर्वांना तिने सांगितले.
हळूहळू करून तिच्याकडे बायका येऊ लागल्या. ती खूप मन लावून काम करत होती, तिला माहीत होतं तिची मेहनतच तिला पैसा देणार आहे. सकाळी लवकर उठून घरातली कामं आवरून ती काम करू लागली. हे सर्व करत असताना राधाकडे दुर्लक्ष होणार नाही ह्याची काळजी घेतली.
विवेक देखील नोकरी शोधण्यासाठी प्रयत्न करत होता.
तो विद्याची धडपड पहात होता. कधी कधी राधा विद्याला काम करू द्यायची नाही तेव्हा तो
राधाला सांभाळत असे.
राधाला सांभाळत असे.
विद्याने नवीनच सुरवात केल्याने तिने रेट कमी ठेवले होते. त्यामुळे खूप बायका येऊ लागल्या. दिवसभर कामात असायची. विवेक घरात राहून बाकीच्या गोष्टींकडे लक्ष देऊ लागला.
"विद्या, तुला किती कष्ट करावे लागत आहेत आणि मी..."
"विवेक, आज ना उद्या मी काम करणारच होते. राधा लहान आहे म्हणून मी तिला वेळ देत होते. तू इतकं काय मनाला लावून घेतो. संसार आपल्या दोघांचा आहे. दोघांनी मेहनत केलीच पाहिजे."
"पण परिस्थिती अशी आहे की काही केल्या नोकरी मिळत नाही."
"एक सांगू का विवेक नोकरी हाच एक पर्याय आहे का?"
"मग काय करू?"
"स्वतःचा व्यवसाय करायला काय हरकत आहे."
"स्वतःचा व्यवसाय? कोणताही व्यवसाय करायचा तर भांडवल लागणारच आणि आता आपली परिस्थिती..."
काय मार्ग निघेल? पाहू पुढच्या भागात.
क्रमशः
अश्विनी ओगले.
अश्विनी ओगले.