तुला पाहते रे - भाग 12

समोरून येणाऱ्या गाडीला चुकवण्यासाठी मिहिरने गाडीचं स्टेरिंग वळवलं आणि गाडी काही कळायच्या आतच बाजूच्या दरडीवर जाऊन जोरात धडकली. मिहीरचं डोकं स्टेरिंगवर जोरात आपटलं. तो बेशुद्ध पडला. त्याच्या डोक्यातून रक्त वाहायला सुरवात झाली आणि सई......?? गाडीची धडक इतकी जोरात होती की ती बाहेर फेकली गेली. पण दुर्दैवाने तिचे पाय गाडीच्या सीट बेल्ट मध्ये अडकले गेले. ती अक्षरशः उलटी लटकत होती. तिचे गुडघ्यापासूनचे पाय आत गाडीत अडकले होते. तिच्याही डोक्याला हातापायांना जखम झाली होती. दोघेही कितीतरी वेळ तसेच पडून होते. कारण आता जवळपास रात्र झाली होती. त्यामुळे रस्त्यावरही फारशी वर्दळ नव्हती.  रोडला एखादं वाहनही येताना दिसत नव्हतं. त्यामुळे कोणीतरी रोड वरून जाणाऱ्यांपैकी त्यांच्या मदतीला येईल अशी आशाच नव्हती. तिकडे सगळेजण मिहीर आणि सईची धाब्यावर वाट पाहत होते.राहुल , केदार आणि विश्वास मिहिरला सतत फोन लावायचा प्रयन्त करत होते. पण रिंग वाजूनही मिहीर फोन उचलत नव्हता. तो येतो म्हणून सांगूनही जवळजवळ एक दीड तास होऊन गेला. त्यामुळे आता त्यांनाही काळजी वाटू लागली. शेवटी राहुल आणि केदारने पुन्हा मागे जाऊन त्यांना बघायचं ठरवलं. राहुल आणि केदार गाडी घेऊन तिथून निघाले.  वाटेत कुठे रोडवरती किंवा दुकानात मिहीर किंवा त्यांची गाडी दिसतेय का ते बघत दोघेही अक्सिडेंट झाला त्या ठिकाणी आले. राहुलने आधी गाडीचा नंबर बघितला. त्यावरून तरी मिहिरची गाडी आहे हे नक्की होतं होतं. आपल्या गाडीतून उतरून तसेच चालत ते पुढे आले. समोरचं दृश्य पाहून ते सुन्नचं झाले...!!!! राहुलने तर डोक्यालाच हात लावला. काय करावं त्यांना सुचेना. घाबरत घाबरतच त्यांनी दोघांच्या मानेला हात लावून चेक केले. दोघांचेही श्वास अगदी हळू चालू होते. राहुलने एक सुस्कारा सोडला . मग केदार आणि त्याने मिळून आधी मिहिरला बाहेर काढले. मिहिरला  गाडीत बसवून त्यांनी लोंबकळत असलेल्या सईला सोडवलं..त्या दोघांना बाहेर काढेपर्यंत जवळजवळ अर्धा पाऊण तास होऊन गेला. राहुलने फोन करून विश्वासला सगळं सांगितलं. बाकीच्या दोन फ्रेंड्सची फॅमिली सोबत होती...त्यामुळे मग राहुलने स्वाती , तिची दोन मुलं आणि ऋचा ,मेघना या सगळ्यांना घरी सोडायला विश्वासला सांगितलं. केदारची गाडी तिथेच धाब्याजवळ ठेवली आणि विश्वास सगळ्यांना घेऊन मुंबईकडे निघाला. राहुल आणि केदार मिहीर आणि सईला घेऊन सिटी पर्यँत आले. कारण वाटेत कोणतंच गाव किंवा वस्ती नव्हती जिथे त्या दोघांना शुद्धीवर आणण्या इतपत तरी प्रयन्त केले गेले असते. त्यामुळे साधारण एक तासाने ते वाटेतल्या सिटीत पोहचले. तिथे चौकशी करून त्यांनी मिहीर आणि सईला हॉस्पिटलमध्ये ऍडमिट केलं. दोघांनाही अति दक्षता विभागात हलवण्यात आलं. त्यांना ऍडमिट केल्यावर केदार आणि राहुल बाहेर येऊन बसले. राहुल तर अजूनही शॉक मध्ये होता. मिहीर आणि सईची अवस्था बघून मात्र इतका वेळ थांबवून ठेवलेले त्याचे अश्रू बाहेर पडले. केदारचीही काही वेगळी अवस्था नव्हती. आता प्रश्न होता तो मिहिरच्या घरी कसं कळवायचं याचा. पण बऱ्यापैकी रात्र झाली होती. त्यामुळे आत्ता सांगणं बरं नाही असं ठरवून त्यांनी सकाळी परिस्थिती बघून मिहिरच्या घरी कळवायचं ठरवलं. राहुल आणि केदार दोघेही ICU बाहेर बसून होते. राहुलला तर अजूनही या सगळ्यावर विश्वास बसत नव्हता. मिहीर आणि तो खूप जुने मित्र होते त्यामुळे त्याला अशा अवस्थेत बघताना त्याला त्रास होत होता.