तुम दे ना साथ मेरा.. १०

दुसरीकडे नंदिनी लग्नासाठी मंडपात यायला निघाली होती. तिच्या कपाळावरील चंद्रकोर, हिरव्या पैठणीच्या काठावर सोन्याची झळाळीचं भरतकाम.. तिच्या गालांवरील लाजेने उमटलेलं हलकं हसू, केसांत माळलेले मोगऱ्याचे सुगंधी गजरे.. हातावरच्या मेंदीचा ओला गंध आणि मेहंदीने त्याच्या नावाची रेषा हातावर, मनावर खोलवर उमटली होती. जशी नंदिनी मंडपात आली तशी जणू आजची संध्याकाळ तिच्याचसाठी थांबली होती. सारेजण तिच्या सौन्दर्याचं कौतुक करत होते. देव-देवतांच्या, ब्राह्मणाच्या साक्षीने नंदिनी आणि स्वराज दोघे समोरासमोर आले. अंतर्मनात अनेक प्रश्न, शंका, स्वप्नं, आशा पण बाहेर फक्त एक शांत, सुंदर हास्य उमटलं होतं. त्यांना पाहून ‘लक्ष्मी नारायणाचा जोडा’ हेच शब्द प्रत्येकाच्या ओठांवर होते.