तुम दे ना साथ मेरा.. २०

शालिनीताईंनी हसून मान डोलावली आणि त्या स्वरालीसोबत त्यांच्या खोलीच्या दिशेने निघून गेल्या. डायनिंग टेबलावर आता शांतता होती. स्वराज अजून तिथेच उभा होता. तो कुणाच्याही चर्चेत नव्हता; पण त्याच्या नजरेतून काहीच सुटलं नव्हतं. आत्याबाईंचं बोलणं, मीराचं वागणं तो सगळं पाहत होता. नंदिनी अजूनही उभी होती. ताट उचलायला ती पुढे आली, पण तिचा हात थोडा थरथरत होता. ती लपवायचा प्रयत्न करत होती; पण स्वराजच्या नजरेत आलंच.