तुम दे ना साथ मेरा.. ६

नंदिनीला झोप येत नव्हती. आयुष्यात इतकी उलथापालथ झाल्यावर झोप तरी कशी येणार म्हणा! तिला तिच्या आईवडीलांची, बहिणीची, मैत्रिणींची आठवण येऊ लागली. मनाचे वारू भूतकाळाच्या दिशेने दौडू लागले. स्वराजचे आईबाबा तिला लग्नाची मागणी घालण्यासाठी आले होते, तो दिवस तिला आठवला. त्या दिवशी स्वराजचे बाबा घरी आले आणि नंदिनीच्या घरात अचानक उत्साहाचं वातावरण निर्माण झालं. रविवारचा दिवस होता त्यामुळे नंदिनी थोडी निवांतच उठली. अंघोळ वगैरे उरकून ती तिच्या खोलीत केस विंचरत होती. क्षणभर आरशातले स्वतःचेच प्रतिबिंब पाहून तिच्या रूपाचा तिलाच हेवा वाटला. इतक्यात आईने आवाज दिला.