तुम दे ना साथ मेरा.. ११

स्वराजने रागाने कॉल कट केला आणि तो आत आला. नंदिनी पलंगावर विचार करत बसली होती. हे सगळं त्याच्याच वडिलांनी केलंय हे तिला सांगण्याचं धाडस त्याच्यात नव्हतं. तो गुपचूपपणे सोफ्यावर येऊन आडवा झाला. दोघांच्याही मनात विचारांचं द्वंद्व सुरू होतं. दोघंही मनातल्या मनात त्यांच्या परीने ते एकच कोडं सोडवत होते. त्या रात्री दोघांनाही नीट झोप लागली नाही. या कुशीवरून त्या कुशीवर वळण्यात सारी रात्र निघून गेली.