तुम्ही असे एकत्र राहता! _ भाग ५(अंतिम)

"उद्या सकाळी आम्ही निघणार म्हणून तुम्हाला सर्वांना गप्पा मारण्यासाठी इथे बोलावलं. मकरंद गेल्यावर खूप दिवसांनी आम्ही इथे आलो. तुमच्याबद्दल आमच्या मनात खूप कौतुक होतं. मी माझ्या नातेवाईकांमध्ये, मित्रांमध्ये तुमच्या आदर्श कुटुंबाचे उदाहरण नेहमी द्यायचो. वडील गेल्यानंतर पण तीन भाऊ आपल्या बायको मुलांसह किती आनंदाने एकत्र कुटुंबात नांदत आहेत. पण इथे आल्यावर आमचा भ्रमनिरास झाला. "दुरून डोंगर साजरे" म्हणतात ना ते हेच. बाहेरून बघणाऱ्याला हेच वाटतं की हे तिन्ही भाऊ किती आनंदाने एकत्र राहत आहेत. सर्वप्रथम तुम्ही आईची रवानगी गेस्टरूम मध्ये केली याचा मला खूप जास्त खेद होतो. आई-बाबांच्या खिडकीसमोर एक प्राजक्ताचे झाड आहे. तो बहरलेला प्राजक्त पाहणे आणि नंतर त्या प्राजक्ताचा जमिनीवर पांघरलेला शुभ्रधवल सडा पाहणे हा दोघांचाही निखळ आनंद होता. बाबा गेल्यानंतर तुम्ही सर्वांनी आईला जपायला पाहिजे होतं. आज तुम्ही केवळ आई आणि बाबांमुळे या पृथ्वीतलावर आहात याचा तुम्हाला विसर पडला. तुम्ही आईची ज्या प्रकारे काळजी घेत आहात ती पाहता एखाद्या वृद्धाश्रमात आईची चांगली काळजी घेतली गेली असती. वसुधा, रागिणी आणि सरिता तुम्ही मला एक सांगा तुमचा भाऊ आणि भावजय जर तुमच्या आईशी असे वागले तर तुम्हाला कसं वाटेल. नक्कीच वाईट वाटेल ना. मंदा वहिनी इतक्या प्रेमळ आहेत त्या नक्कीच तुम्हाला आईची माया देत असतील." अजय बोलत असतानाच वकील मित्र मिलिंद तिथे आला.