तुझे नाराज नहीं.. जिंदगी भाग ३ (सौ.हर्षाली प्रसन्न कर्वे)

तीन वर्षात करुणा बी. काॅम आणि आयसीडब्लूए दोन्ही चांगल्या मार्कांनी पास झाली. इकडे परीक्षा पास झाली आणि तिने गूड न्यूज ही दिली. दोन्ही चांगल्या बातम्या एकदम समोर आल्या. आधिराज आणि करुणा दोघेही खूप आनंदात होते. दोन महिने झाले होते करुणाला, तीन पूर्ण झाल्यावर सासरी व माहेरी कळवायचे म्हणून ती शांत राहिली. तीन महिने झाल्यावर ती व आधिराज दोघेही गावाकडे गेले. रस्ता अतिशय खराब होता. एसटी खूप वरखाली होत होती. खूप हादरे बसत होते. करुणाला खूप त्रास झाला आणि अचानक तिचे अबाॅर्शन झाले. तिला दोन दवाखान्यात ठेवावे लागले. “अती दगदग” असे डॉक्टरांनी सांगितले. सासू सासरे आणि सगळीच नाराज झाली. घरी आल्यावर मात्र सासूबाईंनी तिला जागेवरचे हलू दिले नाही. पूर्ण विश्रांती दिली. गावाहून आठ दहा दिवसांत दोघे परत आले. पण करुणा कमालीची डिप्रेस्ड झाली होती. तिचे कशातही तिचे लक्ष लागत नव्हते. तिला पुन्हा रुळावर आणण्यासाठी आधिराजने तिला बॅंकेच्या परीक्षांचे फार्म भरायला सांगितले. आणि तिला त्यासाठी प्रोत्साहन दिले. तिने बॅंकेच्या परीक्षेसाठी अर्ज भरले व अभ्यास ही सुरू केला. दोन महिन्यांनी परीक्षा होती. परीक्षेत पास होऊन तिला बॅंकेत नोकरी लागली. घरापासून बॅंक थोडी लांब होती. आधिराज रोज तिला बाईकवरून सोडत व आणत होता. नोकरी सांभाळून ती घरही व्यवस्थित बघत होती. आधिराज सुद्धा तिला जमेल तशी मदत करत होता. बघता बघता एक वर्ष झाले. ती पर्मनंट झाली. थोडे दिवसांनी तिला परत दिवस गेले. अधिराज्य आणि ती दोघेही खूप आनंदात होते. यावेळी पूर्ण काळजी घ्यायची असे दोघांनीही ठरवले. तिला वाटले “आपल्या आयुष्यात काही कमी नाही. आपण खूप खूप नशीबवान आहोत.’ तिच्या भावाचे शिक्षण चालू होते. गावाकडे आईपण खुशीत होती. पण… …