श्रीधर त्यांना सोडून तिथूनच घरी आला तेव्हा प्रतापसिंह काहीसे काळजीत बसले होते. तो त्यांच्या जवळ येऊन बसला. तोपर्यंत इंदुमती ही तिथे आली.

श्रीधर: (प्रतापसिंह यांच्या पाठीवर हात ठेवून) बाबा काय होतंय...?

प्रतापसिंह: काही नाही रे...

इंदुमती: अहो, काही त्रास होतोय तर डॉ ना बोलवू का...?

प्रतापसिंह: नाही ग इंदू, ते मी मुंबईच्या ब्रँचबद्दल विचार करत होतो.

श्रीधर: त्याचं काय...?

प्रतापसिंह: तिकडच्या ब्रँचमध्ये काही तरी प्रॉब्लेम झाला आहे अशी मला शंका येते आहे 

इंदुमती: तुम्हाला असं कोणी सांगितलं का...?

प्रतापसिंह: हो आपल्या तिकडच्या मॅनेजरचा काल रात्री कॉल आला होता तेव्हा तो सांगत होता. पण मंगेशराव आले होते आणि त्यात आज शरद-जया ही जाणार होते म्हणून मी काही बोललो नाही त्याबद्दल...

श्रीधर: हं, बाबा बरं केलं. त्यांना कळलं असतं तर शरद आणि जया यांनी जायचं रद्द ही केलं असतं.

प्रतापसिंह: हो म्हणूनच मी यावर काही काल बोललो नाही. आता निघायला हवं मला तिथे जायला.. नक्की काय प्रॉब्लेम झाला आहे ते गेल्याशिवाय कळणार नाही.

श्रीधर: बाबा, मी काय म्हणतोय, मी जाऊन येऊ का...? मी बघून येतो नक्की काय प्रॉब्लेम झाला आहे तो... तोपर्यंत तुम्ही आपल्या इकडच्या ऑफिसचं काम बघा. तिकडे काही गेल्यावर लागलीच जर तुमची मदत तर मी तुम्हाला कॉल करेन.

इंदुमती: हो श्रीधर बरोबर बोलतोय... (वरवर ती असं बोलत असली तरी तिच्या मनात वेगळाच विचार चालू होता)

श्रीधर: आताच मी बॅग भरायला घेतो म्हणत तो त्याच्या रुममध्ये निघून गेला. काही वेळातच तो एक छोटी बॅग घेऊन पुन्हा त्या दोघांपाशी आला.

प्रतापसिंह: श्रीधर, सांभाळून जा...

इंदुमती: हो बाळा, आणि पोहचलास की कॉल कर...

प्रतापसिंह: हो, तिकडे पोहचलास की नक्की काय प्रॉब्लेम आहे ते कळव मला.

श्रीधर: हो बाबा, चला आईबाबा येतो मी... म्हणत तो मुंबईला जायला निघाला.

प्रतापसिंह: (ती निघून गेल्यावर) इंदू, मी जरा पडतो रुममध्ये, का कोण जाणे थोडं अस्वस्थ वाटत आहे. जरा आराम केला की फरक पडेल. 

इंदुमती: मी डॉ ना बोलवू का...?

प्रतापसिंह: नाही ग इतका काही त्रास नाही होत आहे. थोडा आराम केला की फरक पडेल.

इंदुमती: बरं, तुम्ही आराम करा. मी जेवण झालं की तुम्हाला उठवते.

प्रतापसिंह: हो चालेल. म्हणत ते त्यांच्या रुममध्ये तर इंदुमती किचन मध्ये निघून गेली.

***