मयूर विचारांच्या गर्तेत असताना त्याला त्याच्या आईचे म्हणणे पटत होते. आईने जे काही समजावून सांगितले त्याचा तो विचार करत होता. आता मयूर सकारात्मक विचार करत होता. आयुष्यात पुढे जाण्यासाठी योग्य निर्णय घ्यायला हवा असे त्याला वाटत होते. मीरा आता कायमची निघून गेली होती; तर तिच्या आठवणीत रडतकुडत राहून आईला त्रास देण्यापेक्षा आयुष्यात पुढे जायला काय हरकत आहे? असे त्याला वाटत होते. शेवटी आपले दुःखं जाणून घेऊन आयुष्यभर साथ देण्यासाठी एखादा जोडीदार नक्की हवा असा पूर्ण विचार करून तो त्याचा निर्णय त्याच्या आईला सांगण्यासाठी गेला.
"आई, माझा निर्णय झालाय." मयूर
"हे बघ, मी तुला सांगितलंय की आयुष्य एकट्याने जगणे खूप कठीण असते. माझे ऐक. तू मीराचा विचार सोडून दे आणि लग्न कर. थोडे दिवस जड जाईल पण नंतर सारं काही सुरळीत होईल. माझे म्हणणे तुला आत्ता पटणार नाही, थोडे दिवस गेल्यावर तुला समजेल की आई जे म्हणत होती ते योग्यच होते. ऐक ना बाळ, मला तुझी काळजी वाटते रे." मयूरची आई
"आई, अगं माझं ऐकून तरी घे. माझा निर्णय झालाय की मी पुढे जाण्यास तयार आहे. आता जे काही होईल ते तुझ्या मनासारखंच होईल." मयूर
"म्हणजे तू लग्न करायला तयार आहेस." मयूरची आई आनंदाने म्हणाली.
"हो." मयूर
"मग त्यांना होकार सांगू का?" मयूरची आई
"एक मिनिट, त्यांना म्हणजे कोणाला? तू परस्पर काही ठरवलेस का?" मयूर अगदी आश्चर्यचकित होऊन म्हणाला
"अरे, सगळे काही तुझ्या मर्जीनेच होईल. तुला कोणी जबरदस्ती करणार नाही. तू एकदा मुलीला पाहून घे. बघ तुला ती नक्की आवडेल." मयूरची आई
"आई, मी आत्ता कुठे तुला निर्णय कळवलाय तर तू लगेच हात धुवून मागेच लागलीस. अगं थोडा धीर धर ना." मयूर
"तुझा निर्णय ऐकल्यापासून काय करू आणि काय नको? असे झाले आहे. आता कधी एकदा तुझ्या डोक्यावर अक्षता पडतात असे झाले आहे. आधीच खूप उशीर झाला आहे. आता लवकरात लवकर हे कार्य उरकायला हवं." मयूरची आई
"आई, तू खूप घाई करतेस. थोडे दिवस थांब. नंतर आपण निवांत करूया ना." मयूर
"निवांत वगैरे काही नाही. आता मी घाई करणार." मयूरची आई
"बरं. ठिक आहे. तुझ्या मनासारखं होऊ दे. आता तर तू खूश आहेस ना?" मयूर
"हो. मी आत्ता खूप खूश आहे. कसं करू आणि काय करू? असे झाले आहे बघ." मयूरची आई
"आई, आता पुरे ना. तेव्हाचे तेव्हा पाहू." मयूर
"तेव्हा वगैरे काही नाही. आधीच खूप उशीर झाला आहे. माझ्या पाहण्यात एक मुलगी आहे. अगदी आपल्या नात्यातीलच आहे. तू एकदा पाहून घे. मी त्या मुलीच्या आईवडीलांना तुझ्याबद्दल सांगितले आहे. त्यांना तू पसंत आहेस. फक्त तुझीच मला चिंता लागून राहिली होती. पण आता तू तयार आहेस म्हटल्यावर माझी सगळी चिंता मिटली आहे. फक्त तू एकदा त्या मुलीला पाहून घे म्हणजे पुढची बोलणी करायला आम्ही मोकळे." मयूरची आई
"आई, तुला मुलगी आवडली आहे ना, मग झालं. तुझी आवड तीच माझी आवड. फक्त तू आनंदी रहावेस इतकेच मला वाटते. बाकी माझ्या सगळ्या इच्छा आता निघून गेल्या आहेत." मयूर
"एकदा का तुझ्या डोक्यावर अक्षता पडल्या की आपोआप सगळं सुरळीत होईल. तू निश्चिंत रहा आणि एकदा त्या मुलीला भेट. तिला भेटल्यावर तुला छान वाटेल." मयूरची आई
"बरं आई, तू जसे म्हणशील तसेच होईल. त्यांना आपल्या घरी बोलव. तुला जसे वाटते तसे कर. पण फक्त तू आनंदी रहा इतकीच माझी इच्छा आहे." मयूर
"पण तू सुद्धा आनंदी रहा. नाहीतर माझा आनंद बघायला जाऊन तुला त्रास होईल असे काही करू नकोस. शेवटी मुलांच्या सुखातच आईचे सुख असते." मयूरची आई
"हो आई." असे म्हणून मयूर त्याच्या कामाला गेला. मयूरने होकार दिला म्हणून त्याची आई खूप आनंदात होती. त्या आनंदाच्या भरात ती स्वयंपाकघरात गेली आणि तिने एका वाटीत थोडीशी साखर घेतली. नंतर ती देवघरात गेली, तिथे जाऊन तिने देवासमोर साखरेची वाटी ठेवली आणि ती एकटक मुर्तीकडे न्याहाळत होती. आज बऱ्याच दिवसांनी आज तिला प्रसन्न वाटत होते. देवाचे किती आभार मानावे आणि किती नको असे तिला झाले होते. ती फक्त हात जोडून देवासमोर बसली होती. बराच वेळ झाला तरी ती तिथेच बसून होती. थोड्या वेळाने शांत मनाने ती स्वयंपाक घरात आली. आता मयूरची आई शिरा बनवू लागली. घरात काहीतरी गोड बातमी समजली की त्या दिवशी मयूरची आई शिरा बनवत असे. आजही आनंदाची बातमी मिळाली म्हणून ती शिरा बनवत होती. शिरा बनवून झाल्यावर लगेच तिने मुलीच्या आईला फोन केला.
"मालतीबाई, मी मयूरची आई बोलतेय. कशा आहात?" मयूरची आई
"मी बरी आहे. तुम्ही कशा आहात?" मालतीबाई म्हणजेच मुलीची आई.
"मी सुद्धा बरी आहे. तुम्हाला यासाठी फोन केला होता की, आमच्या मयूरने तुमचे स्थळ पाहण्यासाठी होकार दिला आहे. तेव्हा तुम्ही कधी येताय? आमच्या मयूरला तुमची मुलगी आवडली तर लवकरच बोलणी उरकून घेऊया. तुमची मुलगी आमच्या घराचा उंबरठा कधी ओलांडून येते असे वाटत आहे. मला तर खूप आनंद झालाय." मयूरची आई
"तुम्ही खूप आनंदाची बातमी दिलीत. आम्ही येत्या रविवारी तुमच्या घरी येतो. आमची प्रणाली तुमच्या मयूरला नक्की आवडेल यात काही शंकाच नाही." सुमतीबाई
"तुमच्या तोंडात साखर पडो आणि लवकरात लवकर तुमची मुलगी आमच्या घरात येवो." असे मयूरच्या आईने म्हटल्यावर दोघीही खूप हसल्या. मग शेवटी रविवारचा दिवस ठरला.
मालतीबाई मयूरच्या आत्तेभावाची बायको. तशी त्यांची जुनी ओळख असली तरी जाणे येणे फारसे नसल्याने थोडेसे दडपण आले होते. पण आता जुने नाते नव्याने जोडताना दोघांनाही फार आनंद होत होता. मालतीबाईंना दोन मुली आणि एक मुलगा. आत्ता मयूरसाठी मोठ्या मुलीचेच स्थळ त्यांनी सुचवले होते. तिचे नाव प्रणाली. प्रणालीचे शिक्षण बारावी पर्यंत झाले होते. पुढील शिक्षणाची गावात सोय नव्हती शिवाय ते शिक्षण घेण्यासाठी तालुक्याच्या ठिकाणी जावे लागे म्हणून तिचे शिक्षण बंद केले होते. तेवढ्यात मयूरचे स्थळ आले. मयूर एक चांगला मुलगा होता शिवाय बाकी सगळे व्यवस्थित असल्यामुळे त्यांना हे स्थळ पसंत पडले होते. प्रणाली दिसायला खूप सुंदर होती. ती थोडीशी नाजूक होती. पण चारचौघीत उठून दिसत होती. तिला बरीच स्थळ येत होती पण मयूर निर्व्यसनी असल्याने शिवाय स्वाभिमानी असल्याने त्याने त्यांच्या मनात एक वेगळेच स्थान निर्माण केले होते.
आता प्रणाली मयूरला आवडेल का? त्या दोघांचे लग्न होईल का? हे वाचण्यासाठी पुढील भाग नक्की वाचा..
क्रमशः
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा