वाड्यात येऊन जा.. भाग १२

"सूनबाई, पूजेला बसताय ना?" दिनकररावांनी आवाज देताच संकेतच्या चुलत बहिणीसोबत नीता बाहेर आली. लग्नातलाच शालू तिने परत नेसला होता. जात्याच सुंदर असलेली ती अजूनच छान दिसत होती. संकेत तिच्याकडे बघतच राहिला. तिने वर बघितले. संकेतच्या डोळ्यातली वासना तिला जाणवली. तिने शरमेने परत मान खाली केली. संकेतच्या बाजूला ती येऊन बसली. संकेत मुद्दाम तिला चिटकून बसला. नीताला त्याचे वागणे असह्य होत होते. आजूबाजूला असणाऱ्या कोणाचाच विचार न करता तो विचित्र वागत होता.