वाड्यात येऊन जा.. भाग १५

"आई, नको ना विषय वाढवू. कितीतरी दिवसांनी घरात एक छान बातमी आली आहे. आपण सेलिब्रेट करू ती." समरची प्रेमळ विनंती नीताताई अव्हेरू शकल्या नाही. परत त्यांनी स्वतःला संसारात गुंतवून घेतले. समरने अवनीला सुद्धा काही समजावून सांगितले होते कदाचित. कारण तिचं वागणं बर्‍यापैकी बदललं होतं. ना उलटं बोलणं ना टोमणे. त्यामागचं कारण नीताताईंना नंतर समजलं. अवनीच्या आईला वर्षभरासाठी त्यांच्या बहिणीकडे परदेशी जायचे होते. आणि पहिलेच गरोदरपण असल्याने डॉक्टर गर्भपाताची परवानगी देत नव्हते. असं तर असं.. अवनीचे बदललेले वागणे नीताताईंना सुखावून जात होते. त्यात येणाऱ्या नातवंडाची चाहूल. त्यांनी अवनीचे सर्व प्रकारचे डोहाळजेवण केले. अवनी ते सगळे करून घेत होती. बघता बघता तिचे दिवस भरले. आणि तिने एका गुटगुटीत बाळाला जन्म दिला. नीताताईंना आकाश ठेंगणे झाले. बाळाला कुठे ठेवू अन् कुठे नको असं त्यांना झालं. बाळाची सगळी जबाबदारी त्यांनी आनंदाने घेतली. बाळ फक्त दूध पिण्यासाठी अवनीकडे जात होते. आधी आराम मिळावा म्हणून आणि नंतर ऑफिस सुरू होईल म्हणून अवनीने बाळाला जास्त जवळ केलं नाही. तितकाच तो नीताताईंजवळ राहू लागला.